طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات مدیریت مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، مجلس شورای اسلامی متشکل از 290 نماینده از حوزه‌های انتخابیه مختلف کشور با گرایش‌های سیاسی- اجتماعی متفاوت است. مجلس شورای اسلامی براساس اصل هفتاد و یکم قانون اساسی می‌تواند در عموم مسائل در حدود مقرر در قانون اساسی به وضع قانون بپردازد. به طورکلی وظیفه نمایندگان پارلمان استفاده از ظرفیت قانون‌گذاری برای اقدامات نسبتا ثابت، پایدار و هدفمند، به قصد حل معضلات یا دغدغه‌های عمومی جامعه است. این در حالی است که در صورت ناتوانی خط‌مشی‌گذاران در فرایند قانون‌گذاری یا ارزیابی و نظارت نادرست و به تبع آن اجرای ناصحیح، شکاف خط مشی اتفاق خواهد افتاد و باعث ناکارآمدی سیاست‌های کشور خواهد شد. اهمیت موضوع توانمندسازی نمایندگان در این است که به دلیل ضعف مهارت، تجربه، دانش و سابقه شغلی نمی‌توانند نقش مؤثری در وظایف اصلی خود داشته باشند و همچنین تغییرات دوره‌ای تعداد قابل توجهی از نمایندگان و اضافه شدن تعداد زیادی از نمایندگان جدید به مجلس، اهمیت سیر مدون توانمندسازی نمایندگان را مضاعف می‌کند. قوانین مصوب نمایندگان مجلس برای تمامی قوا و سازمان‌های مربوط لازم‌الاجرا است. همچنین ابزارهای نظارتی مختلف که در اختیار نمایندگان قرار دارد، باعث افزایش اهمیت نقش نمایندگی مجلس در ایران شده است. در واقع وظایف نمایندگان مجلس را می‌توان به چهار دسته قانون‌گذاری، نظارت، بودجه‌ریزی و رسیدگی به مسائل حوزه انتخابیه خود تقسیم‌بندی کرد. گفتنی است به منظور بررسی دقیق‌تر عملکرد نمایندگان و همچنین اهمیت نقش آنان در فرایند بودجه‌ریزی و نمایندگی حوزه انتخابیه خود، در این گزارش سعی شده این دو فعالیت به صورت جداگانه مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد اما به معنی متفاوت بودن و جدا بودن از کارکرد تقنین و نظارت نیست.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

•  آشنایی اجمالی با نظام کنونی توانمندسازی نمایندگان مجلس
• بررسی و آسیب‌شناسی نظام کنونی توانمندسازی نمایندگان مجلس
• ارائه راهکارهایی برای توانمندسازی نمایندگان مجلس
• و موارد دیگر...