طبق این گزارش که توسط مرکز تحقیقات سیاست علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تهیه شده است، دستیابی به مرجعیت در علم و فناوري در اسناد بالادستی نظام و سیاست‌هاي کلان کشور در حوزه علم، فناوري و نوآوري به شکل‌هاي مختلف اشاره شده است. براي دستیابی به این جایگاه لازم است در ابتدا مفاهیم و کارکردهاي این سیاست تبیین شود تا باعث تسهیل و تسریع در روند رسیدن به این هدف ملی شده و ترسیم این افق را ممکن و ملموس نماید. به این ترتیب، با توجه به اهمیت این موضوع و نیز تجربیات موجود در این زمینه، این گزارش با رویکرد سیاست‌پژوهی در درجه اول به دنبال کسب شناخت از ابعاد و جنبه‌هاي گوناگون مرجعیت علمی به عنوان پیش‌نیاز حرکت به سوي آن است. سپس در گام بعدي تلاش بر این است که با رویکرد علم‌سنجی و شاخص‌هاي مورد تایید جامعه بین‌الملل، وضعیت جمهوري اسلامی ایران با کشورهاي هدف مقایسه شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که مرجعیت علمی، مفهومی حاکمیتی است که در اسناد بالادستی مرتبط با حوزه علم و فناوري کشور مورد تأکید قرار گرفته، اما شاخص‌هاي دقیق و مورد اجماعی براي سنجش میزان توفیق در این حیطه وجود ندارد. بر مبناي تحلیل‌هاي انجام شده بر روي این اسناد، مشخص شد که مفهوم مرجعیت در سه بُعد قابل طرح است: آموزش با نماد اساتید و دانشجویان بین‌المللی؛ پژوهش با نماد تولیدات علمی؛ فناوري با نماد محصولات فناورانه. همچنین سطوح مرجعیت را می‌توان به صورت مرجعیت کلی و مطلوب کشور؛ مؤسسه‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی؛ افراد، پژوهشگران و دانشمندان؛ حیطه‌هاي موضوعی؛ نشریات و مقالات در نظر گرفت. به منظور سنجش هر یک از این سطوح نیز شاخص‌هاي ویژه آن‌ها در سطح دنیا وجود دارد. در بخشی از این گزارش تلاش شد موقعیت و جایگاه ایران با سایر کشورهاي رقیب در هر یک از ابعاد پنج‌گانه فوق براي سال‌هاي 2010 تا 2020 مورد بررسی قرار گیرد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• تبیین ابعاد تشکیل دهنده مفهوم مرجعیت
• مقایسه جایگاه ایران با سایر کشورهاي مورد مطالعه از بعد مجلات
• نقش‌آفرینان در دستیابی به مرجعیت در علم و فناوري
• استخراج الگوي اولیه مرجعیت در علم و فناوري
• و موارد دیگر...