مطالعات راهبردی درباره برنامه هفتم توسعه: بررسی تجربه کشور ترکیه در برنامهریزی توسعه
طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهشهای مجلس تهیه شده است، فاصله تاریخی با آنچه توسعه یافتگی نامیده میشود و نیز عدم انباشت مناسب سرمایه در کشور ما که مسبب بروز چالشهای اقتصادی متعدد در دوران معاصر بوده است، باعث شد که ایده برنامهریزی از اولین روزهای شکلگیری دولت مدرن در ایران در دستور کار سیاستگذاران و دغدغهمندان توسعه کشور قرار گیرد. مفروضه اصلی طرفداران ایده برنامهریزی آن است که این فاصله تاریخی و عدم انباشت مناسب سرمایه بدون مداخله دولت به راحتی جبران نخواهد شد و در این راستا برنامه ابزاری است که مداخله دولت را از طریق ایجاد هماهنگی میان ارکان مختلف دولت به مداخلهای هوشمند و کارآمد تبدیل میکند. به بیان بهتر، از یک سو به واسطه فرآیندهای تصمیمگیری در کشور ما و از سوی دیگر به جهت گستردگی بالای فعالیتهای دولت، فرض بر آن است که زمانی که حکم به مداخله دولت در اقتصاد داده میشود، اگر ابزاری نظیر برنامه برای مهار و کنترل رفتارهای این دولت وجود نداشته باشد، آنگاه مداخله دولت بیش از آن که بتواند فضا را برای توسعه بخش خصوصی و انباشت سرمایه مولد فراهم آورد، زمینه شکلگیری بدنه بروکراسی فاسد، ایجاد پروژههای پرستیژی و عوام پسند، برهم خوردن تعادلها در بازارهای مالی و پولی و درنهایت تعمیق چالشهای اقتصادی نظیر فقر، بیکاری و تورم خواهد بود. در چارچوب این گزارش سعی خواهد شد، برنامهریزی توسعه کشور ترکیه به عنوان یکی از کشورهایی که در دو دهه اخیر تحولات اقتصادی کمابیش مناسبی را تجربه کرده و در بسیاری از شاخصهای اقتصاد کلان خود وضعیت بالنسبه موفقی را داشته است، مورد بررسی قرار گیرد.
مواردی که با دانلود این گزارش میتوانید از آن آگاهی یابید:
- اقتصاد ترکیه در گذر زمان
- نقش برنامهریزی توسعه در فرایند جهش اقتصادی
- برنامه توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی ایران
- شاخص تولید انسانی
- و موارد دیگر...