طبق این گزارش که در فصل‌نامه علمی مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی منتشر شده است، آموزش ابتدایی پایه، علاوه بر اینکه یک حق محسوب می‌شود، سنگ بنای موفقیت یک جامعه نیز به شمار می‌رود. هدف آموزش پایه آن است که، در ازای هر سال، خلاقیت فرد را افزایش دهد و وابستگی‌اش را به منابع اجتماعی کمتر كند. بر این اساس، اگرچه کیفیت آموزش  مفهومی چند وجهی و مبهم بوده و معیارهای متفاوتی برای سنجش آن پیشنهاد شده است، از آنجا که ایجاد تغییرات مطلوب و موفقیت‌آمیز در دانش‌آموزان فصل مشترک همه آن‌ها به شمار می‌رود، کیفیت آموزش ابتدایی به معنای آن است که بچه‌ها قادر به یادگیری درک تدريجی ظرفیت‌های خود شوند و به گونه‌ای معنادار و هدفمند در جامعه جذب شوند و در آن مشارکت داشته باشند. با این معیار، امروزه در بسیاری از کشورهای درحال توسعه، کودکان اغلب کمتر از آن چیزی که در موردش آموزش می‌بینند یا آنچه باید در مدرسه آموزش یابند، یاد می‌گیرند. این پیشرفت کم در یادگیری، به ویژه در حوزه‌های اجتماعی و کاربردی، اساسا به دلیل این مجموعه عوامل است: سیاست‌های آموزشی نادرست، محیط‌های یادگیری نابسنده، عدم دسترسی، روش‌های یادگیری نامناسب و کم بازده، مدیریت کم اثر، مربیان و دانش‌آموزان بی‌انگیزه و مواردی از این دست. در مقابل، از آنجا که کشورهای توسعه‌یافته بخش عمده‌ای از دستاوردهایشان را به درستی مدیون نظام آموزشی اثربخش هستند، همواره در حال مطالعه و برنامه‌ریزی برای بهبود و افزایش کارآیی آنانند. موفقیت کشورهای پیشرو در امر آموزش و پرورش الگویی برای ایجاد تحول آموزشی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه نیز بوده است. در دنیای جهانی شده امروز، نظام آموزش و پرورش یک کشور را نمی‌توان از نظام‌های آموزش و پرورش دیگر کشورها جدا دانست. دانش در مورد نظام آموزشی کشورهای مختلف، به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا از ظرفیت‌های آموزشی در عرصه رقابت و برتری بهره‌مند شوند. بنابراین، ضروری است که سیاست‌گذاران از اصول، دوره‌های تحصیلی، نحوه ارزیابی، محتوای کتب و مواد آموزشی، برنامه‌های آموزشی، مدیریت مدارس، شیوه‌های تربیت دانش‌آموزان و الزامات استخدام کارمندان نظام آموزشی دیگر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه آگاه باشند؛ هدفی که نیازمند بهره‌گیری از رویکرد آموزش و پرورش تطبیقی است. با این تفاصيل، هدف نهایی گزارش حاضر از مطالعه تطبیقی سیاست‌گذاری آموزشی در ایران و ژاپن برای مقطع ابتدایی، شناسایی دلیل اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی در ایران در مقایسه با این کشور است. بنابراین، پرسش اصلی این است که علت اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی ایران در مقایسه با ژاپن چیست؟  پاسخ اولیه گزارش به پرسش فوق این است که علت اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی در ایران در مقایسه با ژاپن، کمرنگ بودن عنصر تعامل در نظام آموزش ابتدایی در ایران در اشکال و سطوح گوناگون آن است. این تعامل دست کم در چهار شکل و سطح زیر قابل مفهوم‌سازی است که طراحی ارتباط میان آن‌ها در مدل مفهومی گزارش آمده است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• راهبرد تعامل چندوجهی برای تأسیس نظام آموزشی کیفی مؤثر

• تعامل در سطح کلان

• تعامل در سطح مدیریت ملی و محلی آموزش و پرورش

• تعامل در سطح مدیریت محتوای آموزشی

• و موارد دیگر...