طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، به رغم آن که گفتمان مربوط به دسترس‌پذیری گردشگری در ایران اسلامی تا حدی گسترش یافته است، گردشگری داخلی از نظر دسترس‌پذیری هنوز در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. گرچه دسترس‌پذیری، مفهومی است چندوجهی که براساس شرایط جامعه مقصد، سیاست‌های مکمل و عوامل مشابه تعریف و تعیین می‌شود، بررسی سیاست‌های موفق و ناموفق در زمینه دسترس‌پذیری گردشگری در سایر کشورها می‌تواند سیاست‌گذاران داخلی را جهت اتخاذ راهبردهای موثق و منتهی به موفقیت یاری کند. بر این اساس، در گزارش حاضر، به بررسی سیاست‌های مرتبط با دسترس‌پذیری گردشگری داخلی در تعدادی از کشورها از جمله مالزی، ترکیه، سنگاپور و... پرداخته شده است که قرابت فرهنگی با ایران اسلامی داشته یا در دستیابی به دسترس‌پذیری سفر موفق بوده‌اند. بررسی‌ها حاکی از آن است که کشورهای مورد مطالعه به منظور نیل به دسترس‌پذیری سفر، ترکیبی از راهبردها از جمله برابرسازی فرصت‌ها، بهبود زیرساخت‌ها، تقاضای القایی و سرمایه‌گذاری مشارکتی بهره‌برداری می‌کنند. به طور مشخص کشورهای مورد مطالعه، ذیل راهبرد برابر سازی فرصت‌ها به مناسب‌سازی زیرساخت‌ها، حمایت‌های مالی از اقشار کم برخوردار و گفتمان سازی پرداخته‌اند. بهره‌گیری از مشارکت مردمی نیز از سیاست‌های مورد استفاده ذیل راهبرد سرمایه‌گذاری مشارکتی بوده است. همچنین به منظور دسترس‌پذیری سفر ذیل راهبرد تقاضای القایی مدیریت تعطیلات کشور، ارائه بسته‌های تخفیفی، تنوع‌بخشی به جاذبه‌ها و... مورد توجه قرار گرفته است. بهبود زیرساخت‌های حمل ونقل و اقامت نیز از سیاست‌های مورد بحث ذیل راهبرد مناسب سازی زیر ساخت‌ها به شمار می‌رود. بنابر سیاست‌های مورد ارزیابی، می‌توان مدعی شد اتخاذ رویکردی همه‌جانبه نسبت به راهبردهای دسترس‌پذیری می‌تواند کشور را در نیل به هدف دسترس‌پذیری سفرهای داخلی یاری کند.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• راهبردهای مداخله سایر کشورها در حوزه گردشگری داخلی
• شاخص‌های انتخاب کشورها
• وضعیت موجود در کشورهای منتخب بر اساس دسترس‌پذیری گردشگری داخلی
• و موارد دیگر...