طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، ساختار ورزش کشور ایران دارای جهت‌گیری بینابینی است؛ به این معنا که نهادهای دولتی نظیر وزارت ورزش و جوانان، ادارات کل استانی ورزش و جوانان و ادارات شهرستانی ورزش و جوانان از بالا منصوب می‌شوند و موازی آن‌ها کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک، فدراسیون‌های ورزشی و هیئت‌های ورزشی استانی و شهرستانی از پایین شکل گرفته و در نهایت با برگزاری انتخابات، رؤسای این نهادهای ورزشی تعیین می‌شوند. از سوی دیگر، قانون‌گذار در جزء ۱۳ بند الف ماده 4 قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت ورزش و جوانان وظیفه حمایت، نظارت و هماهنگ سازی فعالیت‌های کلیه نهادهای ورزشی اعم از کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون‌ها، انجمن‌ها، هیئت‌ها و کمیته‌های ورزشی به منظور حسن اجرای وظایف را بر عهده وزارت ورزش و جوانان گذاشته است تا از تداخل برنامه‌ها و چالش‌ها و موانع پیش روی ورزش در بین نهادهای دولتی و عمومی غیردولتی کاسته شود و هماهنگی و هم‌افزایی بین نهادهای ورزشی افزایش یابد. موضوع بسیار مهم در خصوص این نهادهای ورزشی نحوه انتخاب و انتصاب مدیران آن‌هاست. زیرا باید شرایط احراز را جهت تصدی پست دولتی و یا کاندیدا شدن برای شرکت در انتخابات نهاد ورزشی مربوطه کسب کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که چارچوب جامع و دقیقی که منطبق بر نظرهای کارشناسی و خرد جمعی و همچنین در چارچوب قوانین مدیریت خدمات کشوری باشد، وجود ندارد. بنابراین در این گزارش تلاش شده است که چارچوب جامع و دقیقی مبتنی بر نظرات کارشناسی ارائه شود.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• سطوح مدیریت در ورزش کشور
• فرایند انتخاب و انتصاب مدیران حرفه‌ای در دستگاه‌های اجرایی ورزش کشور
• شرایط تخصصی مدیران حرفه‌ای سطح پایه ورزش
• و موارد دیگر...