طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، تشکل‌های اجتماعی که در ادبیات حقوقی ایران با عناوینی همچون خیریه، مرکز یا مؤسسه خدمات بهزیستی، مرکز نیکوکاری، سازمان مردم نهاد (سمن) و تشکل مردم نهاد شناخته می‌شوند مهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین مظهر مشارکت پایدار اجتماعی و به عنوان نهادهایی مستعد برای حل مشکلات اجتماعی و سامان دادن به این حوزه به شمار می‌روند. اما بروز برخی مشکلات ساختاری، زمینه‌ای و رفتاری و ظهور برخی از مصادیق فساد و تبعیض در بستر تأسیس و فعالیت آن‌ها، می‌تواند تشکل‌های مزبور را با چالش‌هایی در انجام وظایف ذاتی و مبتنی بر فلسفه وجودی خود مواجه کند. بروز فسادهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در بستر فعالیت تشکل‌ها  و دستگاه‌های دولتی مرتبط با آن‌ها  مسلماً هزینه‌های اجتماعی، حرفه‌ای، مالی و اداری فراوانی برای تشکل‌های سالم و دولت به همراه خواهد داشت و نوعی بدبینی نسبت به تشکیل و فعالیت این نهادها در جامعه ایجاد می‌کند که در نهایت، به کاهش مشارکت مردم نیز منتج خواهد شد. در این گزارش پس از شناسایی مصادیق و گلوگاه‌هایی که احتمال بروز فساد در بستر فعالیت‌های تشکل‌های اجتماعی دارد که عمدتاً مبتنی بر تعارض منافع و ساختار نامناسب تأمین مالی آن‌هاست، راهکارهای تقنین و نظارتی متناسب با علل و ریشه‌های بروز هرکدام از گلوگاه‌های فساد، ارائه شده است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• مصادیق فسادهای اقتصادی و سیاسی در بستر تشکل‌های اجتماعی
• انواع فسادهای مرتبط با تأسیس و فعالیت تشکل‌های اجتماعی
• علل و ریشه‌های بروز فساد در بستر فعالیت تشکل‌ها
• و موارد دیگر...