طبق این گزارش که توسط معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران تهیه شده است، تهران در یک فرایند توسعه‌ای از هنگام پایتخت شدنش در زمان آقا محمدخان قاجار  در آغاز قرن سیزدهم، روند توسعه‌ای‌اش را آغاز کرد و از روستایی کوچک و ناآشنا به یکی از کلان شهرهای بزرگ جهان در انتهای قرن چهاردهم تبدیل شد. مطالعات نشان می‌دهد طهران تا قبل از پایتختی‌اش ناشناخته‌تر از همسایگانش، دولاب یا علی‌آباد بوده است. اما تهران امروز در این فرایند توسعه‌اش توانست نه تنها مرکزیت سیاسی ایران بلکه پایتخت فرهنگی این کشور کهن سال شود و به مهمترین کانون تمرکز و انباشت انواع سرمایه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران مدرن یا معاصر تبدیل گردد. سالنامه آماری در سال 1385 که سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران آن را منتشر کرد، می‌گوید یازده و نیم درصد جمعيت ایران، %24 جمعيت با تحصيل عالی از کل دانش آموختگان كشور، %26 توليد ناخالص ملی ایران، %14  بودجه عمرانی كشور، 26.5% بودجه جاری دولت، 38% امكانات فرهنگی و آموزشی و 26% امكانات درمانی كشور در کلان شهر تهران است. این آمارها به روشنی بیانگر تمرکز انواع سرمایه‌های اقتصادی و فرهنگی ایران در شهر تهران می‌باشد. متاسفانه آمار دقیقی از تمام مراکز فرهنگی شهر تهران در اختیار نداریم اما آمارهای پراکنده موجود خود بحد کافی گویا هستند. برای مثال شهر تهران با 1629 کتابفروشی و 5854 ناشر، بیشترین میزان فعالیت صنعت نشر در کشور را داراست. همچنین هزاران کتابخانه دانشگاهی، عمومی، تخصصی و خصوصی در تهران می‌باشد. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تا سال 1386 تعداد 58 کتابخانه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعداد 127 کتابخانه عمومی، شهرداری ده‌ها کتابخانه و قرائت خانه و فرهنگسرا در تهران دایر کرده‌اند. همچنین بیش از 8000 بنگاه نشر در تهران پروانه فعالیت اخذ کرده‌اند که بیش از نیمی آن‌ها فعالند. از این روست که 75 درصد کتاب‌های کشور در تهران و 25 درصد آن‌ها در سایر استان‌ها منتشر می‌شود. این گزارش همچنین از نابرابری توزیع سرمایه‌های فرهنگی در بین مردم تهران حکایت می‌کند. نتایج مصاحبه‌های طولانی با 44 خانواده كه به صورت تصادفی در دو منطقه شمال و جنوب تھران انتخاب شدند، حاكی از آن است كه والدين مورد مطالعه اين پژوھش کيفی دارای سرمایه‌ھای فرھنگی متفاوتی ھستند. بر اساس نتايج اين گزارش، 16% والدين، دارای سرمایه‌ھای فرھنگی بالا، 41% متوسط و 43% پايين بودند.  به بیان دیگر بیش از نیمی از خانواده‌های بررسی شده تهرانی سرمایه فرهنگی بالاتر از متوسط داشته‌اند. نمود اين سرمایه‌ھا را در سطح تحصيلات، زمان و نوع مطالعه، زمان و نوع برنامه‌ھای تلويزيون و فعاليت‌ھای جانبی فرھنگی ديگر آنان، می‌توان مشاھده كرد. همچنین تأثير اين سرمایه‌ھا در شكل فضاھای درون خانه‌ھا، نوع دكوراسيون مدرن يا سنتی قابل شناسايی‌اند. به عبارتی، خانواده‌ھا دارای سبک زندگی متفاوتی از يکديگر ھستند. به بیان دیگر مطالعه تجربی منادی نشان‌دهنده گونه‌های متفاوت سرمایه فرهنگی مدرن و سرمایه فرهنگی سنتی در بین شهروندان تهرانی است. این امر پیوند نزدیکی با جهت گیری‌های سیاسی شهروندان نیز دارد. در این گزارش تلاش شده تا حد ممکن خلاها و کاستی‌های مطالعات سرمایه فرهنگی تهران را پر کنیم و نیز متناسب با این کاستی‌ها، اهداف و پرسش‌های گزارش را تنظیم و تشریح کنیم.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• تاثير سرمايه‌های اقتصادی و فرهنگی افراد روی ميزان اعتماد آن‌ها به پليس

• اندازه‌گيری و مقايسه سرمايه فرهنگی در ميان دانشجويان

• بررسی تأثیر تحولات شاخص‌های منتخب فرهنگی بر رشد اقتصادی در ایران

• بررسی فرهنگ قومی، سرمايه فرهنگی و صنعت گردشگری

• سرمايه‌های فرهنگی و فضاهای فرهنگی خانواده‌ها

• و موارد دیگر...