طبق این گزارش که توسط موسسه راهبردهای بازنشستگی صبا تهیه شده است، در بخش عمده‌ای از قرن بیستم، نوسازی (مدرنیزاسیون)، توسعه را در رشد اقتصادی و شاخص‌های کمی می‌دید و در این فرایند، مدل‌های خطی توسعه اقتصادی ترسیم می‌کرد. این رویکرد، رشد اقتصادی و انباشت سرمایه را اولویت قرار داده و معتقد است که انباشت سرمایه به تدریج به لایه‌های پایین جامعه نشت کرده و اقشار فقیر و نابرخوردار نیز از مواهب این رشد و انباشت سرمایه بی‌نصیب نخواهند ماند. اما، نتایج معکوس چنین رویکردی با توجه به تجربیات آن در قرن بیستم، بنیان‌هایش را زیر سوال برد و نظام‌های رفاهی شکل گرفته پس از جنگ جهانی دوم در اروپا و امریکا، در واقع، سیاست مهم مواجهه با ناکارآمدی همین رویکرد مدرنیزاسیون بود. پیش فرض شکل‌گیری نظام‌های رفاه در غرب این بود که رشد اقتصادی تنها یک بعد از فرایند توسعه بوده و سایر ابعاد آن مانند توسعه اجتماعی به همان اندازه دارای اهمیت و اولویت است. لذا، افزایش ظرفیت‌های افراد و اجتماعات به عنوان یک اصل مهم از توسعه در دستور کار قرار گرفت. با این حال، با روی کار آمدن دولت‌های دست راستی در کشورهای انگلوساکسن در دهۀ 80 مانند تاچر در بریتانیا و ریگان در امریکا، مجددا بنیان دولت‌های رفاه در معرض تهدید قرار گرفت؛ دولت‌هایی که رسالت خود را فراهم‌سازی ساز و کار حمایت اجتماعی تعیین کرده بودند. با این حال، در جامعه دانشگاهی و تا حدی در بین سیاست‌گذاران در ایران، به نظر می‌رسد نزاع رویکردی در خصوص نوع مواجهه با فرایند توسعه و نقش سیاست‌های اجتماعی و حمایتی در پیشبرد آن همچنان داغ و پرمناقشه است. این مناقشه بلافاصله پس از جنگ هشت ساله شروع شده و تا به امروز ادامه دارد. از قضا، هر کدام از این رویکردها برای اثبات ادعای خود و دفاع از موضع خود به رویکردهای قدیمی و شناخته شدۀ سازمان بین‌المللی کار و بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول استناد می‌کنند. در این گزارش، رویکرد همگانی به حمایت اجتماعی مورد تحلیل قرار می‌گیرد.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• سیر تحول رویکرد بانک جهانی به حمایت اجتماعی

• همکاری سازمان بین‌المللی کار و بانک جهانی

• بیانیه سازمان بانک جهانی و سازمان بین‌المللی کار

• اهمیت همکاری سازمان بین‌المللی کار و بانک جهانی

• و موارد دیگر...