طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، یکی از چالش‌های اصلی در تحلیل میزان کمبود برق، تمایز میان ناترازی توان و ناترازی انرژی است؛ موضوعی که در سطح رسانه‌ای و حتی سیاست‌گذاری، کمتر به درستی تفکیک شده است. ناترازی توان به اختلاف لحظه‌ای میان تولید و تقاضای برق و ناترازی انرژی به کسری تجمعی در بازه‌ای مشخص اشاره دارد. از دیدگاه علمی و فنی، ناترازی انرژی معیار دقیق‌تری برای ارزیابی کمبود برق به شمار می‌رود و مبنای واقع‌گرایانه‌تری برای تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری محسوب می‌شود. این گزارش با تمرکز بر این موضوع، تلاش دارد تا تمایز میان این دو مفهوم را روشن و پیامدهای آن را در سیاست‌گذاری انرژی کشور تحلیل کند. در این گزارش، با بهره‌گیری از منحنی تداوم تقاضا و تحلیل الگوی زمانی بروز ناترازی، نواحی مختلف بار و بازه‌های زمانی وقوع ناترازی در شبکه برق ایران طی سال 14۰3 شناسایی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که در مجموع، طی 1086 ساعت، تقاضای برق فراتر از حداکثر تولید در سال مورد بررسی بوده است. برای جبران کامل این ناترازی، افزایش ظرفیت تولید به میزان 16,888 مگاوات ضروری است. با این حال، بخش قابل توجهی از این تقاضا، معادل 7،663 مگاوات، تنها در 175 ساعت از این 1۰86 ساعت رخ داده است. بنابراین، این بخش از بار را می‌توان با راهکارهای مدیریت مصرف کنترل کرد. از این رو، با افزایش ظرفیت تولید به میزان 9،225 مگاوات می‌توان نیاز مصرف را در 911 ساعت باقیمانده به طور کامل پاسخ داد. این امر نشان می‌دهد که ترکیبی از توسعه ظرفیت تولید و مدیریت مصرف، راهکاری اقتصادی‌تر از اتکای صرف به افزایش ظرفیت تولید است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• ناترازی برق و ابعاد آن در ایران
• الگوی توزیع زمانی ناترازی برق در کشور
• منحنی تداوم تقاضا
• و موارد دیگر...