طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، فاصله تاریخی با آنچه توسعه یافتگی نامیده می‌شود و عدم انباشت مناسب سرمایه در کشور ما که مسبب بروز چالش‌های اقتصادی متعدد در دوران معاصر بوده است، باعث شده است که ایده برنامه‌ریزی از اولین روزهای شکل‌گیری دولت مدرن در ایران در دستور کار سیاست‌گذاران و دغدغه‌مندان توسعه کشور قرار گیرد. در واقع، در اینجا مفروضه اصلی طرفداران ایده برنامه‌ریزی آن است که این فاصله تاریخی و عدم انباشت مناسب سرمایه بدون مداخله دولت به راحتی جبران نخواهد شد و در این راستا برنامه ابزاری است که مداخله دولت را از طریق ایجاد هماهنگی میان ارکان مختلف دولت به مداخله‌ای هوشمند و کارامد تبدیل می‌کند. اما در سوی مقابل، مخالفان نظام برنامه‌ریزی، ایده برنامه‌ریزی را ملهم از رویکردهای مدیریتی برآمده از نظام‌های کمونیستی می‌دانند که اولین بار در شوروی شکل گرفت که صرفاً مسبب شکل‌گیری فرمالی سمی ناکارا، تمرکزگرایی شدید، به حاشیه رانده شدن بخش خصوصی و مشروعیت برای رقابت دولت با بخش خصوصی و برهم خوردن روابط میان بخش‌های مختلف دولت بوده و تنها نتیجه آن افزایش هزینه‌های اداره کشور بدون هرگونه دستاورد مشخصی در حوزه توسعه اقتصادی و انباشت سرمایه است. بر این اساس، در این گزارش سعی خواهد شد کشور ویتنام به عنوان یکی از کشورهایی که در چند سال اخیر وضعیت اقتصادی مناسبی را داشته است و توانسته است تا حدود زیادی از دام فقر سال‌های گذشته خارج شود بررسی گردد. شاخص‌ها و عملکردهای اقتصادی کشورها، یکی از دلایل انتخاب کشورها برای مطالعه تطبیقی است. کشور ویتنام به دلیل شاخص‌هایی نظیر نرخ رشد، نرخ تورم، نرخ بیکاری، نرخ فقر، صادرات صنایع کارخانه‌ای و شاخص توسعه انسانی که در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته‌اند، انتخاب شده است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• اقتصاد ویتنام در گذر زمان
• نقش برنامه‌ریزی توسعه در دوران جهش اقتصادی ویتنام
• تحلیل مقایسه‌ای برنامه توسعه ویتنام و ایران
• مروری بر وضعیت کشور ویتنام پیش از جهش اقتصادی
• و موارد دیگر...