طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات سیاسی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، شکل‌گیری دیپلماسی آسیایی کارآمد و تحقق قرن پیش رو – قرن آسیا، مستلزم هماهنگی و همسویی تمامی شاخه‌های دیپلماسی رسمی، اقتصادی، دفاعی و عمومی است. دیپلماسی پارلمانی در ذیل دیپلماسی عمومی قرار می‌گیرد که به شاخه‌های فرعی همچون دیپلماسی پارلمانی سران، دیپلماسی پارلمانی فراکسیون پایه، دیپلماسی گروه‌های دوستی، دیپلماسی پارلمانی مقر و دیپلماسی مجامع تفکیک می‌شود. برای این که دیپلماسی آسیایی از عقبه، انسجام و یکپارچگی لازم برخوردار باشد باید به جنبه‌های مردمی‌سازی سیاست خارجی نیز توجه شود. مجالس قانونگذاری می‌توانند سنگ بنای یکپارچگی اجتماعی و تعامل بین ملت‌های آسیایی را به وجود آورند. به همین دلیل یکی از ستون‌های تحکیم دیپلماسی پارلمانی قاره‌ای، اهتمام متولیان امر به توسعه روابط دیپلماتیک پایدار بین قانونگذاران کشورهای آسیایی است. مجمع مجالس آسیایی از مهم‌ترین مراجعی است که می‌تواند مرکز ثقل و حلقه اتصال همگرایی آسیایی باشد، به ویژه این که قانونگذاران به دلیل داشتن وکالت مردم از آزادی و قدرت تحرک بالایی در قیاس با دیپلمات‌های رسمی وزارت امور خارجه یا سایر اعضای دولت برخوردارند. یکی از پیشران‌های کارآمدسازی و تحول‌گرایی فعالیت‌های دیپلماتیک مجلس شورای اسلامی، اتخاذ راهبردی منسجم در مجامع پارلمانی است. دیپلماسی مجامع به ویژه توسعه روابط متوازن با مجمع مجالس آسیایی از چنان اهمیتی در منظومه سیاست خارجی برخوردار است که به عنوان یکی از برنامه‌های عملیاتی دفاتر پژوهشی در سال 1402مصوب شده است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• جغرافیای سیاسی آسیا
• جایگاه و اهمیت مجمع مجالس آسیایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
• حوزه‌های فعالیت مجمع مجالس آسیایی
• و موارد دیگر...