طبق این گزارش که توسط معاونت مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌‌های مجلس شورای اسلامی تهیه شده است، حفظ و ارتقای سلامت شهروندان از وظايف بنيادين دولت‌‌ها به شمار می‌‌‎رود و دسترسی به اين هدف نيازمند صرف هزينه است. لذا کشورها بخشی از منابع درآمدی خود را در اين راستا هزينه می‌‎کنند. در اين ميان دولت‌‎ها منابع مذکور را يا از طريق فرايند بودجه‌‌ريزی تخصيص می‌‎دهند و يا آن را برای بخش سلامت اختصاصی‎‌سازی می‌‎‌کنند. در سال‎‌های اخير پيشنهادهايی از طرف برخی سازمان‌‎های دولتی يا نمايندگان مجلس در راستای اختصاصی‌‌‎سازی ماليات بر انواع کالاها و خدمات برای بخش سلامت ارائه شده است. هر چند بخش عمده اين پيشنهادها به تصويب نرسيده‌‌اند، اما آگاهی از تجربيات ساير کشورها می‌‌‌تواند منجر به ايجاد بينشی برای سياست‌‌گذاران در مورد استفاده از اين رويكرد در دنيا شود. به طور کلی بررسی‌‎ها نشان می‌‎دهد که برخی کشورها بخشی از منابع درآمدی خود را برای حوزه سلامت اختصاص می‌‎دهند. در اين ميان اختصاص بخشی از ماليات بر درآمد برای پوشش بيمه‎‌های اجتماعی و درمانی کارکنان بخش رسمی شايع‌‌تر است. همچنين تمايل زيادی برای اختصاصی‌‎سازی منابع حاصل از ماليات بر کالاهای آسيب‌‌رسان به ويژه دخانيات برای بخش سلامت وجود دارد. تجربه اختصاصی‌‎سازی از محل ساير منابع درآمدی برای بخش سلامت نظير ماليات بر ارزش افزوده، ماليات بر درآمدهای شرکت‌‎های تلفن همراه، ماليات بر  بنزين و ماليات بر بليت پرواز نيز به صورت موردی و در برخی کشورها مشاهده می‌‌شود. طرفداران رويكرد اختصاصی‌‎سازی مزايايی از قبيل عبور از محدوديت‌‌های بودجه‌‌ای، ايجاد ارتباط بين منابع اختصاص يافته و برنامه‌‌های مشخص و يا آگاه‌‌سازی جامعه در مورد هزينه‌‌های برنامه‌‌ای مشخص را برای آن ذکر می‌‌کنند. با اين حال انتقاداتی نيز به اين رويكرد وجود دارد. از مهم‌‌ترين آن‎ها مغايرت آن با انعطاف در فرايند بودجه‌‌ريزی را می‌‌توان ذکر کرد. تجربيات مستند کشورها نيز به اين مسئله اشاره دارد که اختصاصی‌سازی، سياست ارجح آن‎‌ها نبوده و برای پيشبرد يک اولويت ملی مهم و بازه زمانی مشخص استفاده شده است و بعد از مدتی به دلايلی از جمله تغيير اولويت‌‌ها يا ايجاد کسری در ساير بخش‌‎ها، اختصاصی‌‎سازی را پايان داده‌‌اند. همچنين منابع حاصل از اختصاصی‌‎سازی به طور بالقوه نسبت به شرايط رکود و رونق اقتصادی تأثيرپذير است. در مجموع ضرورت دارد اولاً دولت نسبت به بهينه بودن اختصاص درآمدهای اختصاصی مذکور از  منظر بودجه‌‌ريزی و اولويت‌‎های کشور برنامه‌‌ريزی داشته باشد، ثانيا در صورت لزوم اختصاص منابع مذکور به بخش سلامت، لازم است اين امر به موازات مديريت بهينه هزينه‌‎ها و پاسخگويی شفاف در برابر نحوه هزينه کرد اعتبارات تخصيص يافته به بخش سلامت، مبتنی بر نگاه فرابخشی و در قالب فرايند بودجه‌‌ريزی انجام شود تا انضباط مالی دولت نيز افزايش يابد. در اين راستا لازم است مجلس به منظور نظارت اثربخش، بعد نظارتی خود را ساختارمند و تقويت نمايد. این گزارش به بررسی اختصاصی‌‌سازی منابع درآمدی برای بخش سلامت می‌‌پردازد.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• بررسی اختصاصی‌سازی منابع درآمدی برای بخش سلامت

• بررسی مزایا و معایب اختصاصی‌سازی منابع درآمدی

• بررسی نتایج اختصاصی‌سازی

• و موارد دیگر...