طبق این گزارش که توسط مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه تهیه شده است، یکی از رموز موفق کشورهای دارای نظام برنامه‌ریزی کارآمد از جمله هند، چین، ترکیه، مالزی و غیره، قرارگیری برنامه‌ها بر یک رویکرد نظری مشخص است که بتواند مسائل آن کشورها را با وضوح بیشتر بیان کند و راه‌حل مشخص را برای آن‌ها بیابد. فقدان یک رویکرد نظری مشخص در شالوده برنامه‌ها یا تعارض رویکردهای چندگانه در برنامه‌ها، یک مانع بسیار محکم در توفیق برنامه‌های توسعه در کشور بوده است. از این بابت تأکید برنامه هفتم بر هدف آرمانی پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت و با مضمون ثبات اقتصادی، رشد فراگیر و دانش‌بنیان مبتنی بر آمایش سرزمین یک گام بزرگ است که می‌تواند همگرایی لازم در برنامه هفتم را تضمین کند. رویکرد نظری پیشنهادی برنامه هفتم ذیل هدف آرمانی فوق، رویکرد رشد فراگیر است که چند دلیل بنیادی در پس این پیشنهاد قرار دارد: نخست این که، آزمون خود را در کشورهایی که هنوز قائل به برنامه‌ریزی هستند و در این راه موفق بوده‌اند، پس داده است. از جمله، مبنای اصلی برنامه‌های یازدهم و دوازدهم هند و یکی از مبناهای استراتژی هند جدید، یکی از مبناهای برنامه‌های سیزدهم و چهاردهم چین، یکی از مبناهای چشم‌انداز 2025 پاکستان؛ و نیز یکی از مبناهای اصلی برنامه اخیر ترکیه است؛ کشورهایی نوظهور و در حال توسعه که جنس مسائل آن‌ها تقریباً با مسائل ایران مشابه است. دوم این که، فراتحلیل هفتاد سال برنامه‌ریزی توسعه در کشور نشان می‌دهد جهت‌گیری‌های هشت گانۀ استخراج و توصیه شده برای برنامه هفتم در این گزارش، با رویکرد رشد فراگیر تباین ندارد و اساساً همراستایی معنی‌داری دارد. سوم این که، غربالگری این جهت‌گیری‌ها توسط اسناد فرادست توسعه کشور مانند سند تحول دولت، سند ملی آمایش سرزمین، سند چشم‌انداز 1404 ، بیانیه گام دوم انقلاب، سند الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت و سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی نشان می‌دهد تحقق رشد فراگیر و پایدار هماهنگ با این اسناد است. در این گزارش، رویکرد نظری برنامه هفتم توسعه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• دلایل بنیادی رویکرد پیشنهادی رشد فراگیر
• الزامات و چارچوب‌های انتخاب رشد فراگیر به مثابه مبنای نظری برنامه هفتم
• ضرورت انتخاب یک رویکرد نظری پایه در برنامه هفتم و الزامات آن
• و موارد دیگر...