طبق این گزارش که توسط مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه تهیه شده است، ارزیابی برنامه‌های توسعه کشور در دوره‌های مختلف نشان می‌دهد که با وجود تخصیص منابع مالی و کارشناسی فراوان، غالب برنامه‌های توسعه به نتایج مطلوب نرسیده‌اند و در برخی موارد، فاصله زیاد عملکرد با اهداف برنامه، نشان از نافرجامی برنامه‌ریزی در کشور داشته است. بنابراین آسیب شناسی برنامه‌ریزی در ایران، مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است. نتایج این مطالعات نشان می‌دهد بخشی از عدم موفقیت‌های برنامه‌ها ناشی از نواقص ساختاری موجود در نظام برنامه‌ریزی کشور است و بخشی نیز به فضای سیاسی و اقتصادی حاکم بر تدوین برنامه و اجرای آن برمی‌گردد. در همین راستا و در پاسخ به آسیب شناسی‌های صورت گرفته، پیشنهادهایی برای اصلاح برنامه‌ها مطرح شده‌اند. استفاده از هسته‌های کلیدی و غلتان نمودن برنامه‌های توسعه از جمله این اصلاحات است که به اصلاح نواقص ساختار برنامه‌های موجود برمی‌گردد . برخی پیشنهادهای اصلاحی بر تطبیق برنامه‌های توسعه با دوره دولت‌ها و یا حذف برنامه‌های بلندمدت و تمرکز بر تطبیق برنامه‌های یک ساله بر برنامه‌های با افق طولانی مدت تأکید دارند. به نظر می‌رسد، انتخاب یک نوع برنامه‌ریزی خاص برای تدوین برنامه توسعه که در آن باید به ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، محیط زیستی توجه نمود، راهگشا نخواهد بود، از این رو، توجه به مدل‌هایی که از رویکرد تلفیقی استفاده می‌کنند، رو به افزایش است. بهره‌گیری از رویکردهای تلفیقی برنامه‌ریزی، این امکان را می‌دهد که خلأهای برنامه‌های گذشته از جمله عدم ارتباط برنامه راهبردی با برنامه اجرایی را مرتفع کرد. در واقع رویکرد تلفیقی، نگرشی نو به برنامه‌ریزی است، به گونه‌ای که این نگرش از یک طرف به دنبال رفع آسیب‌های گذشته با تدوین رویکردی مشخص برای عملیاتی سازی برنامه‌های توسعه کشور بوده و از طرف دیگر حاصل برداشتی است که از اصلاحات پیشنهادی در گذشته برای برنامه‌ریزی به دست آمده است. در چارچوب پیشنهادی تلاش بر این است که چشم‌انداز، اهداف کلان و استراتژی توسعه به گونه‌ای تعیین شود که ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیطیِ توسعه و اشتراکات بین این سه بعد را دربرگیرد. سپس، با ترکیب این اهداف با سیاست‌های برنامه‌ریزی فضایی در سطوح مختلف، می‌توان پیشران‌های توسعه را با توجه به چالش‌ها و فرصت‌های قلمروهای سرزمینی کشور بر اساس سطوح مختلف ملی، منطقه‌ای و استانی مشخص کرد. تلفیق سیاست‌های فضایی با اهداف کلان توسعه، نظام انگیزشی و اجرایی برای اجرای برنامه را بهبود می‌بخشد و راهکاری برای وظیفه مهم نظام برنامه‌ریزی که رصد و پایش برنامه است، ارائه می‌دهد. بنابراین، ایجاد پیوند بین سه مرحله برنامه راهبردی، برنامه اجرایی و نظارت و ارزیابی از مهم‌ترین دستاوردهای به کارگیری چارچوب پیشنهادی است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• انواع برنامه‌ریزی پیشنهادی
• رویکرد تلفیقی برای برنامه‌ریزی توسعه
• مزایا و محاسن چارچوب رویکرد تلفیقی تدوین برنامه‌ریزی توسعه
• سهم بخش خصوصی در برنامه توسعه
• و موارد دیگر...