طبق این گزارش که در فصلنامه علمی مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی منتشر شده است، پس از جنگ جهانی دوم، یعنی در حدود هفتاد سال گذشته، تاریخ حکایت از اهمیت فزاینده نقش دانشگاه‌ها در بهبود رقابت‌پذیری اقتصادی جوامع از طریق توسعه نوآوری دارد. به طور خاص از دهه 80 تاکنون اراده عموم دولت‌ها، خصوصا دولت‌های وابسته به اقتصاد سرمایه‌داری، بر این قرار گرفته است که بیش از پیش از سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در آموزش و پژوهش دانشگاهی برای ارتقای رقابت‌پذیری صنایع ملی، توسعه فناوری‌های پیشرفته و جدید، توسعه منطقه‌ای و رشد اقتصاد ملی، بهره‌برداری کنند، به طوری که این اراده و تصمیمات در پی آن را می‌توان موتور محرک سیاست‌های آموزش عالی در چند دهه اخیر دانست که درصدد تضمین مشارکت بیشتر و مستقیم‌تر دانشگاه در توسعه نوآوری و بالتبع در ثروت آفرینی برآمده‌اند. در این راستا می‌توان به آیین‌نامه ارتقا، مصوب سال 1394 اشاره کرد. در این آیین‌نامه، بازنگری اساسی در نظام ارتقای مرتبه اعضای هيئت علمی، شرطی لازم برای تقويت علم و فناوری در جهت تصاحب سهم اقتصادی بيشتر در مناسبات جهانی دانسته شده است. در این خصوص یک اصل جدید به اصول زیربنایی و بنیادین نظام ارزیابی اعضای هیئت علمی افزوده شده است، مبنی بر توجه ویژه به هدایت فعالیت‌هاى پژوهشى و فناورانه اعضای هیئت علمى با هدف شکل‌گیرى و تحقق نسل سوم دانشگاه‌ها و توسعه علم مبتنى بر تولید ثروت و کارآفرینى بنابراین ضرورت دارد اولا فهم دقیقی از نقش دانشگاه‌ها در نوآوری به دست آورد و ثانیا اگر مفروض است که آیین‌نامه ارتقا می‌بایست تقویت‌کننده نقش دانشگاه‌ها در نوآوری باشد، بنابراین می‌بایست آیین‌نامه بر اساس فهمی صحیح بنا شده باشد. برای این منظور، گزارش حاضر در دو بخش چگونگی مشارکت دانشگاه‌ها در توسعه نوآوری و ارزیابی انتقادی تصویر پیش فرض آیین‌نامه ارتقا از چگونگی مشارکت دانشگاه‌ها در توسعه نوآوری صورت بندی شده است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• کانال‌های مشارکت دانشگاه در نوآوری

• وضعیت کانال‌های مشارکت دانشگاه در نوآوری در آیین‌نامه ارتقا

• روش‌شناسی بررسی کانال‌های مشارکت دانشگاه در نوآوری

• و موارد دیگر...