طبق این گزارش که توسط موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی وزارت صنعت، معدن و تجارت تهیه شده است، توافق موقت ژنو بر روی برنامه هسته‌ای ایران که به توافق هسته‌ای ژنو نیز معروف است، توافق‌نامه‌ای 6 ماهه و قابل تمدید پیرامون برنامه هسته‌ای ایران است که در 3 آذر 1392 میان جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 امضا شد. بر اساس این توافق‌نامه که برای رسیدن به یک راه حل جامع بلندمدت و مورد توافق طرفین امضا گردید، طرفین به صورت داوطلبانه متعهد می‌شوند تا اقدامات متقابلی را به عنوان گام اول یک راه حل جامع انجام دهند. بنابراین توافق، ایران برنامه هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم را به شکلی محدود ادامه خواهد داد و نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بر تأسیسات خود تسهیل خواهد نمود. در مقابل، طرف مقابل بخشی از تحریم‌های وضع شده علیه ایران را تعلیق می‌کند و از وضع تحریم‌های جدید اعم از بین‌المللی، چندجانبه و یک جانبه خودداری خواهد نمود. هدف از این گزارش بررسی تأثير توافق ژنو بر فضای کسب و کار ایران است. بدین منظور فضای کسب و کار در سه جز مهم تأثير توافق ژنو بر فرآیندهای حاکم بر کسب و کار،  تأثير توافق ژنو بر انتظارات فعالان اقتصادی و تأثير توافق ژنو بر پیش‌بینی ریسک سیاسی و اقتصادی ایران بررسی گرديده است. در حوزه مکانیسم‌ها و فرآیندهای حاکم بر فضای کسب و کار در زمینه داخلی بیشتر سیاست‌های داخلی دولت تأثيرگذار خواهد بود تا تحریم‌ها. با این حال، فضای کسب و کار بین‌المللی ایران به شدت تحت تأثير تحریم‌ها بوده است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• مروری بر محتوای توافق‌نامه ژنو

• تأثير توافق ژنو بر فرآیندهای حاکم بر کسب و کار

• تأثير توافق ژنو بر پیش‌بینی ریسک سیاسی و اقتصادی ایران

• و موارد دیگر...