طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، امروزه ضرورت توجه به توسعه منطقه‌ای در كنار سایر ابعاد توسعه بر كسي پوشیده نیست. آمایش سرزمین به عنوان مجموعه‌ای از دانش‌های جدید شامل رشته‌های مختلف علوم انساني ( جامعه‌شناسي، جمعیت شناسي، اقتصاد، مدیریت، برنامه‌ریزی اجتماعي و ...)، مهندسي ( معماری و شهرسازی، راه و ساختمان، كشاورزی، منابع طبیعي و محیط زیست ) و جغرافیا سعي دارد؛ جمعیت، فعالیت‌های اقتصادی و مناطق مختلف یک كشور را به سمت توسعه بهینه و متوازن هدایت كند. تدوین اسناد آمایش سرزمین در برنامه‌های توسعه كشور مورد توجه قرار گرفته است. البته پس از عدم حصول دستاوردهای قابل اعتنا در خصوص احکام ماده 72 قانون برنامه چهارم توسعه و ماده 182 قانون برنامه پنجم توسعه مبني بر لزوم تدوین سند ملي، منطقه‌ای و استاني آمایش، در جزء ۱ بند الف ماده 26  قانون برنامه ششم توسعه، دولت مکلف به تدوین اسناد آمایش ملي و استاني طي سال اول اجرای قانون برنامه ششم توسعه و اجرای آن‌ها از سال دوم اجرای برنامه یاد شده گردید. طبق اعلام ریاست وقت سازمان برنامه و بودجه كشور، سند ملي آمایش سرزمین، در تاریخ ۱۱ اسفندماه 1399، به تصویب شورای عالي آمایش سرزمین رسیده است. بنابراین در گزارش حاضر محتوای سند مذكور مورد واكاوی قرار گرفته و در ادامه مجموعه‌ای از نکات مهم پیرامون سند ملي آمایش كه عمدتاً متمركز بر نقایص و كاستي‌های این سند است، تبیین مي‌شود. نهایتاً جمع‌بندی مطالب تبیین شده در متن گزارش صورت گرفته و پیشنهادهایي در راستای اصلاح سند آمایش ملي ارائه مي‌شود.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• واكاوی سند ملي آمایش سرزمین
• مهم‌ترین كاستي‌های سند ملي آمایش
• و موارد دیگر...