طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، با عنایت به این که فضای سبز شهری هم واجد ثمرات اجتماعی و هم حائز بازدهی بوم‌شناختی است، در این راستا تمهیدات ایجابی و سلبی قانونی از پنج دهه پیش در قالب قانون حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی‌رویه درخت و سپس لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها فراهم شده است. اما با وجود چندین بار اصلاحیه و الحاقیه‌های صور ت گرفته روی این قانون همچنان شاهد نواقص و ضعف‌هایی در این قانون هستیم. از مهم‌ترین کاستی‌های این قانون باید به عدم تعیین تکلیف بسیاری از مسائل از جمله دامنه اجرای قانون، نظارت بر حسن اجرای آن، جبران خسارت‌ها و میزان جرائم و از همه مهم‌تر جلوگیری مؤثر از تخریب فضای سبز شهری و قطع درختان اشاره کرد. به رغم این که طرح تقدیمی در پی آن است تا با تدقیق شرایط تشخیص باغات و همچنین در نظر گرفتن برخی از بند و بست‌ها در روند صدور پروانه ساختمانی و بازنگری در جرائم قطع عالمانه و عامدانه درخت، از تخریب گسترده باغ‌های شهری صیانت نماید، لیکن نسخه مدون شده همچنان در بسیاری از موارد از جمله اعضای کمیسیون ماده 7، برخورد با مالکان متخلف، مصادیق سیاست‌های تشویقی، شیوه پایش و ارزیابی مستمر باغات و پهنه‌های سبز مصرح نبوده و بسیاری از موارد کلی که ماهیت تقنینی دارد به آیین‌نامه اجرایی موکول شده است که می‌تواند منفذ را برای تأویل و تفسیر باز بگذارد. نظر به دغدغه و هدف طرح، ضمن تأیید کلیات طرح پیشنهاد می‌شود موارد اصلاحی و الحاقی تبیین شده در این گزارش مورد مداقه قرار گیرد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• شرایط جابه‌جایی و مستثنیات قطع
• تشکیل کمیسیون نظارت بر فضای سبز
• کمربند سبز
• ملاحظات میراث طبیعی
• و موارد دیگر...