طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی تهیه شده است، حاشیه‌نشینی یکی از فراگیرترین چالش‌های مدیریت شهری است که دنیای مدرن از ابتدا تا به امروز به ویژه کشورهای در حال توسعه با آن درگیر بوده است. این پدیده ترکیب و تراکمی از مسائل و مشکلات در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، زیربنایی، زیست محیطی، خدماتی و غیره است که نه تنها ساکنان این مناطق، بلکه زیست همه شهرنشینان را به نوعی تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. در واقع، اسکان غیررسمی به سبب باز تولید فقر و گسترش آن، به مخاطره انداختن محیط زیست و... تهدیدی جدی برای پایداری و انسجام جامعة شهری و نیازمند تدابیر ویژه‌ای برای سامان‌دهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن‌ها در آینده است. لذا، از آنجا که اسکان غیررسمی از زمینه‌ای فراتر از مکان آن نشئت می‌گیرد و بر محیطی فراتر از مکان آن نیز تأثیر می‌گذارد، چاره‌جویی این مسئله به سیاست‌گذاری و اقداماتی نه فقط در سطح محلی آن، بلکه در سطح ملی نیاز دارد. در این راستا، کشورهای مختلف دنیا رویه‌های متفاوتی از انکار و نادیده‌انگاری و تخلیه اجباری و جابه‌جایی ساکنان تا بهسازی و تأمین مسکن اجتماعی برای ایشان در پیش گرفته‌اند؛ لکن، بررسی‌های علمی و نیز تجربه نشان داده است که بهترین و مؤثرترین راهکار، سیاست توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی و محلات حاشیه نشین است. بدین منظور ضمن مطالعه و بررسی اسناد و گزارشات رسمی و غیررسمی موجود در این زمینه، نظرات مسئولان و کارشناسان ذی‌ربط نیز در قالب برگزاری نشست‌های تخصصی اخذ و نتایج کار در چارچوب بیان نقاط ضعف و قوت عملکرد دفاتر تسهیل‌گری و توسعه محلی تشریح و بیان شده است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• ساختار، ویژگی‌ها و الگوی عملکرد دفاتر تسهیل‌گری و توسعه محلی
• ارزیابی عملکرد دفاتر تسهیل‌گری و توسعه محلی
• بررسی چارچوب مفهومی
• و موارد دیگر...