طبق این گزارش که توسط معاونت رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تهیه شده است، تصویر عمومی از فقر، تصویری از شخصی است که غذای کافی برای خوردن ندارد، در یک خانه محقر زندگی می‌کند یا اصلاً خانه‌ای ندارد، یا افرادی که توانایی خرید کالاها و خدمات معمولی را ندارند. این تصور از فقر تصویر درستی است، اما کامل و جامع نیست و نمی‌تواند تمام پیچیدگی‌های مفهوم فقر را در خود بگنجاند. فقر تنها در مورد نداشتن درآمد یا پول کافی برای ادامه زندگی نیست بلکه شامل مواردی از جمله دسترسی به خدمات مانند مراقبت‌های بهداشتی و آموزشی، حاشیه‌نشینی و محرومیت نیز می‌شود. سازمان ملل متحد در توصیف فقر چنین بیان داشته است که فقر در شکل‌های مختلف از قبیل کمبود درآمد برای معیشت پایدار، گرسنگی و سوءتغذیه، بیماری و مرگ‌ومیر ناشی از آن، بی‌خانمانی، ناامنی، محرومیت و تبعیض اجتماعی نمود پیدا می‌کند. این پدیده همچنین خود را به شکل عدم توانایی برای مشارکت در فرایندهای تصمیم‌گیری در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و مدنی نشان می‌دهد. هدف از تبیین این گزارش پرداختن به تمامی ابعاد و گستردگی معنایی فقر نیست بلکه هدف، تبیین یک بعد از فقر، فقر در حوزه بهداشت و سلامت و به طور خاص، فقر دسترسی به امکانات و خدمات بهداشتی است. داشتن دسترسی به امکانات و خدمات بهداشتی حق طبیعی هر انسانی است. دسترسی داشتن به امکانات و خدمات بهداشتی در کنار عوامل اقتصادی، اجتماعی، محیط فیزیکی، شیوه‌های زندگی و عوامل ژنتیکی، از مهم‌ترین عوامل مؤثر در سلامت افراد جامعه است. به این منظور در بخش اول از این گزارش، به تعریف فقر بهداشت و سلامت پرداخته می‌شود. در بخش دوم شاخص‌های اندازه‌گیری آن ذکر می‌شود. در بخش بعدی تصویر فقر بهداشت و سلامت در ایران و جمع‌بندی از وضعیت موجود بیان می شود؛ در انتها نیز به نکات ضعف پرداخته شده و پیشنهاداتی ارائه می‌شود.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• شاخص‌های فقر بهداشت و سلامت
• تصویر فقر بهداشت و سلامت در ایران
• پوشش خدمات بهداشتی و درمانی
• ضعف‌ها و خلأهای سنجش میزان و توزیع فقر بهداشت و سلامت
• و موارد دیگر...