طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، صنایع دستی یا به بهتر گفتار و نوشتار هنرهای صناعی هنری برخاسته از بطن فرهنگ اصیل، غنی و بارور مردمان ایران است که وسعت آن پهنای سرزمین ایران، پیشینه آن، به بلندای تاریخ و جایگاه آن در قلب و روح و روان صنعت‌گران پرمایه، با ذوق و اهل کمال و معرفت ایران است. هنرهای صناعی، بخشی از هنرهای سنتی است که جلوه کاربردی یافته و نمایشگر روح هنرهای سنتی است. صنایع دستی به عنوان کاربردی‌ترین هنر ایران که هزاره‌های متمادی برای گروه کثیری از مردم، بخشی از تولیدات مورد نیاز جامعه را تأمین می‌کند، حافظ ارزش‌های متقن فرهنگی این مرزوبوم است. صنایع دستی با لحاظ خصوصیات ذکر شده پلی میان اقتصاد و فرهنگ است. با توجه به توسعه این هنر-صنعت می‌توان گامی در جهت اشتغال‌زایی و معرفی فرهنگ اصیل ایران برداشت که با دارا بودن زمینه‌های فرهنگی، بومی و با تکیه بر دانش تجربی می‌تواند نقش موتور محرک اقتصادی باشد و به عنوان پیشه‌ای اشتغال‌زا، کم هزینه نقش مهمی در اقتصاد مقاومتی و امنیت ملی دارد. بررسی‌ها نشا ن می‌دهد با تمام ظرفیت‌های مفروض در کشور، مسائل و مشکلات مدیریتی، تغییرات ساختاری متعدد، بی‌توجهی سیاست‌گذاران، ضعف و کاستی‌های نظارتی و حمایتی بین بخشی، این هنر-صنعت را در وضعیت مطلوب در سمت عرضه ( تولید، تأمین مواد اولیه ارزان، حمایت از هنرمندان و صنعت‌گران و ...) و تقاضا ( بازاریابی، فروش، صادرات و ...) قرار نداده است. بنابراین صنایع دستی در حوزه‌های حمایتی، سیاستی، برنامه‌ای و هماهنگی بین بخشی، وضعیت مطلوبی ندارد و برای دستیابی به افقی، روش مداخلات هدفمندی لازم دارد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• آسیب‌شناسی روند تحولات صنایع دستی
• محورهای قابل ملاحظه در توسعه صنایع دستی
• صنایع دستی از منظر ساختاری
• نگاهی اجمالی به مدیران این حوزه و تخصص آن‌ها از ابتدا تا کنون
• و موارد دیگر...