طبق این گزارش که توسط مرکز پژوهش‌های اتاق ایران تهیه شده است، همواره کشور با ناترازی برق در پیک مصرف تابستان مواجه بوده است. بطوری که دائماً بر عدم توجیه‌پذیری اقتصادی برای احداث نیروگاه برای بهره‌برداری ۲۵۰ تا ۳۰۰ ساعت در سال تأکید شده و مبنای دفاع از عملکرد نامطلوب سرمایه‌گذاری در توسعه ظرفیت نیروگاهی بوده است. لکن طی سال‌های اخیر این ناترازی از میزان بازه زمانی فوق فراتر رفته است و عملاً کمبود برق برای کشور را رقم زده و کشور طی بازه زمانی خرداد ماه تا شهریور با محدودیت‌های جدی در تأمین نیاز مصرف برق مواجه شده است و این ناترازی را عملاً باید کمبود برق قلمداد کرد. در سال‌های اخیر تأخیر در بهره‌برداری از واحدهای نیروگاهی جدید موجب شده که محدودیت‌های تأمین برق به شدت متأثر از میزان نزولات جوی و وضعیت دمای کشور در ماه‌های گرم سال شود. به تعبیر دیگر، وضعیت آب و هوایی کشور در ماه‌های گرم سال عامل موثر و کلیدی، در مقایسه با سایر عوامل و تدابیر اجرایی، عملکرد تأمین برق و میزان خاموشی‌ها شود. از سویی دیگر، با توجه به عملکرد انعقاد قراردادهای جدید طی سنوات گذشته بیم آن می‌رود که کشور با محدودیت‌های بسیار جدی در افزایش ظرفیت نیروگاهی جدید در برنامه هفتم توسعه مواجه شود و سایه کمبود برق، حتی با شدت بیشتر، در کشور تداوم داشته باشد. لذا، باید برای مواجهه با شرایط اضطراری، راهبردهای اثربخش و با تحمیل کمترین هزینه برای اقتصاد ملی شامل مدیریت مصرف انرژي در طول زنجیره تأمین برق و تسریع در توسعه برق تجدیدپذیر و همچنین بازسازی و نوسازی تأسیسات شبکه و واحدهای نیروگاهی که ریسک بالای خروج در زمان‌های بحرانی را دارد، اتخاذ کرد. در گزارش پیش رو، ضمن بررسی عملکرد صنعت برق در تأمین برق تابستان ۱۴۰۱ ، شامل افزایش ظرفیت تولید برق و عملکرد طرح‌های مدیریت مصرف و جابجایی بار، برنامه افزایش ظرفیت واحدهای قابل بهره‌برداری در پیک مصرف ۱۴۰۲ و عوامل محدودکننده در حفظ حداکثر توان قابل تولید مورد بررسی قرار گرفته است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• عملکرد صنعت برق در تأمین پیک مصرف برق سال 1401
• برآورد توان قابل تولید سال 1402
• تقاضا برق
• چالش‌های تأمین بار اوج سال 1402
• و موارد دیگر...