طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، حمل و نقل ریلی علاوه بر مزایای فراوان در سطح ملی مانند ایمنی، توان حمل انبوه و ارزان، کاهش مصرف سوخت و کاهش خسارات زیست محیطی، دارای ارزش راهبردی برای کشور است و می‌تواند از ابعاد سیاسی و امنیتی برای کشور ایجاد قدرت کرده و مزیت رقابتی در عرصه بین‌المللی ایجاد کند. در ایران با وجود اولویت داشتن توسعه حمل و نقل ریلی در اسناد بالادستي، سیاست‌های اعلامی و برنامه‌های مصوب دولت‌ها؛ سهم حمل و نقل ریلی از حمل و نقل کشور اندک است. براساس بند ب ماده  57 قانون برنامه ششم توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور باید سهم حمل و نقل ریلي از جابه‌جایی بار در کشور حداقل به سي درصد در پایان برنامه می‌رسید. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که فاصله چشمگیری میان وضع موجود و هدف‌گذاری 30 ٪ وجود دارد به طوری که بر مبنای محاسبه سهم از حمل و نقل زمینی و مبتنی بر شاخص تن-کیلومتر بار حمل شده، سهم شیوه ریلی از حمل بار زمینی کشور در پایان سال 1400 براساس آمار اعلام شده، 2/ 11 ٪ بوده است  و نسبت به سال شروع برنامه  افت نیز داشته است. یکی از بخش‌های مهم در افزایش کارایی عملکرد بخش ریلی، کشنده ریلی است که واگن‌ها با اتصال به آن، نیروی محرکه دریافت می‌کنند. وضعیت فعلی کشنده‌های ریلی در ایران، با چالش‌ها و ضعف‌هایی روبه‌رو است که در این گزارش مورد بررسی اجمالی قرار گرفته و راهکارهایی برای مرتفع شدن آن‌ها ارائه شده است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• نگاه آماری به ناوگان موجود
• تغییرات تعداد کشنده در سرویس
• بررسی تقاضای آینده و ملاحظات آن
• ضعف‌ها و چالش‌های اصلی
• و موارد دیگر...