طبق این گزارش که توسط پژوهشکده امور اقتصادی وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه شده است، دستیابی به عدالت اجتماعی، ریشه‌کنی فقر و بهبود سطح اقتصادی زندگی افراد جامعه موضوع طیف گسترده‌ای از مطالعات و نظریات اقتصادی است. چه آنکه اساساً غایت تمام سیاست‌ها، افزایش رفاه یا ایجاد وضعیت زندگی بهتر و خوشایندتر برای مردم است. رفاه و سیاست‌های معطوف به بهبود رفاه در برگیرنده موضوعات متنوعی بوده و از منظرهای گوناگون قابل بحث و بررسی است. رفاه در حوزه‌های مختلف می‌تواند متضمن معانی متفاوتی باشد، اما به طور کلی به نوع زندگی انسان‌ها اشاره دارد؛ به دیگر سخن، انسان‌ها اگر زندگی بهتری داشته باشند، رفاه بیشتری نیز خواهند داشت. مفهوم رفاه ناظر بر میزان لذت مردم از زندگی روزمره، میزان رنج آن‌ها و نیز میزان معنادار و ارزشمند بودن زندگی در نظر آن‌ها است. در چنین چارچوبی فراتر از مفهوم کارایی تخصیصی، انتخاب‌های افراد بر رفاه آن‌ها اثرگذار است. اگرچه این مفهوم بسیط از رفاه نگاهی دقیق و همه‌جانبه به این مقوله، سنجش و ارزیابی سیاست‌ها را دشوار می‌سازد، اما فراتر از دیدگاه اقتصاد کلان، جایی که رشد اقتصادی اصلی‌ترین مسیر افزایش رفاه تصویر می‌شود، میدان سیاست‌گذاری را نیز گسترش می‌دهد. به عبارت دیگر، اگرچه رشد اقتصادی به صورت سیستماتیک با افزایش رفاه جامعه مرتبط است، اما کیفیت این اثرگذاری به سطوح اولیه نابرابری در توزیع درآمد و چگونگی تغییر در توزیع درآمد طی زمان بستگی دارد. رشد فراگیر، به معنای ایجاد فرصت‌های عادلانه برای تمام مشارکت کنندگان در مسیر رشد اقتصادی، در چنین بافتاری معنا یافته و مطرح می‌شود. در گزارش پیش رو، با بهره‌گیری از طیفی از شاخص‌ها و ارزیابی تغییرات آن‌ها وضعیت رفاهی کشور در سال 1399 و تغییرات آن در طول دولت‌های یازدهم و دوازدهم، از خلال آمارهای رسمی منتشر شده بررسی خواهد شد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• تغییرات رفاهی از دریچه شاخص‌های کلان
• سطح و ترکیب هزینه خانوارهای شهری و روستایی
• حجم مصرف کالاهای خوراکی در سبد مطلوب غذایی
• و موارد دیگر...