طبق این گزارش که در نشریه کارآفرین منتشر شده است، در مباحث اعتماد اجتماعی كه تاكنون مطرح شده، بيشترين توجه به اعتماد عمومی يعنی اعتماد مردم به مردم يا اعتماد به نهادهای اجتماعی و گروه‌های شغلی بوده است. اين گزارش به اعتماد میان بخش خصوصی و دولت می‌پردازد و آن را در پرتو وضعيت اعتماد عمومی مورد بحث قرار می‌دهد. گزارش با استفاده از داده‌های پيمايشی تصويری از وضعيت اعتماد بخش خصوصی به دولت و نهادهای اجتماعی ارائه می‌كند. مطابق يافته‌های به دست آمده، ميزان اعتماد اين بخش در مقايسه با اعتماد عمومی پايين‌تر است. بخش ديگری از يافته‌های اين گزارش از طريق گفتگو با فعالان بخش خصوصی به دست آمده است. يافته‌های اين بخش نشان می‌دهند كه سه دسته عامل موجب كاهش اعتماد ميان دو بخش شده است. نخست، بی‌نيازی دولت به بخش خصوصی به علت تكيه به درآمدهای نفتی، بی‌ثباتی و پيچيدگی مقررات و قوانين و فساد اداری از علت‌های مهم كاهش اعتماد بين دو بخش است. از سوی دیگر، بخش خصوصی به علت ضعف انسجام، نداشتن ديدگاه جامع و نگرش نسبت به توسعه ملی و وابستگی به رانت، رابطه مبتنی بر بی‌اعتمادی را بازتوليد می‌كند. سومين دسته از عوامل مؤثر بر اعتماد بين دو بخش، تغييرات و نوسانات متغيرهای كلان اقتصادی است كه محيط فعاليت را پيش‌بينی ناپذير می‌سازد. در شرايط ضعف اعتماد، راه‌هايی مثل تن دادن به فساد و رشوه و كناره‌گيری به عنوان ساز و كار مقابله با وضعيت در پیش گرفته می‌شوند. در قسمت پايانی گزارش، پیشنهادهایی در سه سطح یادشده مطرح شده است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• وجوه اعتماد

• اعتماد ميان بخش خصوصی و دولت در ايران

• خصوصيات بخش خصوصی

• و موارد دیگر...