طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، حراجی‌های هنری به عنوان بازار هنری و رویدادی فرهنگی امروزه جایگاه مهمی در سیاست‌گذاری فرهنگی دارند. با وجود سابقه هنری طولانی و وجود هنرمندان بسیار در حوزه هنرهای تجسمی کشور، پس از گذشت 63 سال از تأسیس نخستین نگارخانه، این شکل از بازار هنری در ایران در سال 1391 به راه افتاد. بررسی قوانین و مقررات موجود در کشور نشان از خلأ قانونی درخصوص برگزاری حراج هنری و رفع دغدغه‌های شکل گرفته پس از فعالیت این رویداد دارد. با توجه به تجربیات موجود از حراجی‌های جهانی و نیز الزامات و نیازهای سیاستگذارانه و قانونگذارانه، این گزارش پیشنهادهایی را برای تدوین قانون یا مقرره‌ای مستقل برای برگزاری حراج هنری ارائه کرده و الزاماتی را برای تدوین در نظر داشته است؛ نظیر، ارزش‌گذاری و قیمت‌گذاری آثار؛ صدور شناسنامه برای آثار؛ ثبت جریان معاملاتی آثار؛ حق فروش مجدد؛ حق بهره‌برداری؛ نقض حقوق مالکیت فکری و معنوی؛ تضمین اصالت؛ حفظ حریم خصوصی افراد؛ مالیات؛ تنوع و محتوای آثار؛ مدیریت مالی؛ شفافیت مالی؛ توجه به هنرهای دیجیتال، توزیع جغرافیایی حراج‌های هنری؛ توانایی شخص متقاضی برگزاری حراج و حضور نمایندگی‌های حراجی‌های خارجی در کشور. در کنار این الزامات پیشنهادهایی ارائه شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: تسریع در تدوین و تصویب سند راهبردی هنرهای تجسمی؛ بازطراحی سازوکارها، فرایندها و ساختارهای اداری در دستگاه‌های متولی؛ ایجاد حراجی‌های هنر اسلامی مشترک با کشورهای اسلامی؛ افزایش توجه به هنرهای سنتی و به روزرسانی قوانین مربوط به مالکیت ادبی و هنری.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

•  مصادیق هنرهای تجسمی و مسئله تعریف آن در قوانین
• جایگاه اقتصاد هنرهای تجسمی
• جایگاه حقوقی حراجی‌ها و یا خانه‌های حراج
• نظام قانونی حاکم بر حراجی‌های کشور
• و موارد دیگر...