طبق این گزارش که در یازدهمین کنفرانس ملی شهرسازی، معماری، عمران ومحیط زیست مطرح شده است، در مناطق در حال توسعه، گسترش و افزایش ساخت و سازها در شهرها، باعث کاهش نفوذپذیری سطوح شهری و در نتیجه افزایش حجم رواناب سطحی ناشی از بارندگی‌ها شده است. توسعه شهری موجب تغییر پوشش گیاهی می‌شود و به شیوه‌های گوناگون بر مؤلفه‌های چرخه طبیعی آب تأثیرگذار است. سطح خیابان‌ها و سطح دسترسی‌ها، پیاده‌روها، سنگ فرش‌ها، پشت بام‌ها سبب نفوذناپذیر شدن سطح شهرها می‌شوند و به همین دلیل، میزان رواناب سطحی افزایش می‌یابد. با نفوذ دادن رواناب سطحی در مناطق شهری و یا با جمع‌آوری رواناب و تأخیر در ایجاد رواناب در زمان بارندگی‌ها می‌توان از میزان رواناب‌های سطحی کاست و مشکلات رفت و آمد، خسارات ناشی از آب گرفتگی‌ها و سیل را در مناطق شهری کنترل و کاهش داد. تا دهه 70 میلادی، بیشتر دیدگاه‌های مدیریتی سیلاب، زه‌کشی و جمع‌آوری رواناب از اماکن توسعه یافته با بیشترین سرعت و عملکرد ممکن و سپس هدایت و رهاسازی این رواناب به کانال‌ها یا رودخانه‌های پایین دست، بوده است؛ اما امروزه سعی می‌شود بسیاری از عملکردهای مدیریتی در یک حوضه آبریز به کار گرفته شود تا اهداف مورد نظر در کاهش دبی جریان قابل دستیابی باشند. یکی از امتیازات عمده مدیریت نوین نسبت به دیدگاه مدیریتی دهه‌های پیشین، انعطاف پذیری آن‌هاست؛ این گزارش به ارزیابی روش‌های بهترین راهکارهای مدیریتی در کنترل رواناب‌های سطحی شهری، می‌پردازد.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• سیستم ماند بیولوژیکی

• بررسی جوی باغچه

• بررسی سطوح و کف پوش‌های متخلخل

• مخازن ذخیره آب باران در ساختمان‌ها

• و موارد دیگر...