طبق این گزارش که توسط فصلنامه علمی مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی تهیه شده است، یکی از مهم‌ترین حوزه‌های مورد بحث و موضوع تصمیم‌گیری در دیپلماسی انرژي خرید، فروش یا معاوضه و ترانزیت انواع حامل‌های انرژي با هدف افزایش امنیت سیاسی بین‌المللی است. از میان حامل‌های مختلف انرژي گاز طبیعی به دلیل ایجاد وابستگی متقابل زیاد موضوع اصلی این گزارش است. گزارش حاضر، با استفاده از شیوه فراتحلیل و متمرکز بر وجوه کیفی آن و با بررسی اسناد بالادستی، اطلاعات و آمار مبادلات گاز طبیعی کشور و برخی رقبای منطقه‌ای به تحلیل وضع موجود ( آسیب شناسی ) و ارائه راهبردهای متناظر پرداخته است. رویکرد اصلی در دیپلماسی گازی ایران تاکنون تمرکز بر صادرات این حامل بوده است. تمرکز صرف بر صادرات گاز به سه دلیل، دیگر تأمین کننده منافع ایران نیست. اول، ظهور قطب‌های تولید و مصرف گاز در منطقه، افزایش اهمیت جغرافیایی ایران و فرصت ویژه نقش‌آفرینی در عبور و داد و ستد گاز، دوم، فعال بودن مسیرهای جایگزین برای از بین بردن مزیت ایران در عبور و داد و ستد گاز و سوم، ناترازی و کسری گاز در داخل کشور. بنابراین سیاست دیپلماسی گازی ایران با یک فرصت و یک تهدید مواجه است: فرصت افزایش اهمیت جغرافیایی ایران به دلیل رشد نقاط تولید و مصرف گاز در منطقه و تهدید کسری تراز گازی کشور. پس صادرات محوری در سال‌های پیش رو تأمین کننده منافع ملی ایران نخواهد بود. بازتعریف این سیاست نه تنها یک انتخاب، بلکه ضرورتی انکارناپذیر است. توصیه حداقلی این گزارش در پیش گرفتن سیاست ترکیبی صادرات واردات گاز و برق به طور همزمان است.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• انواع همکاری در دیپلماسی انرژی
• پیش‌بینی عرضه و تقاضای نفت جهان
• آسیب شناسی وضع موجود دیپلماسی گاز طبیعی جهان
• مسیرهای تامین گاز اطراف ایران
• و موارد دیگر...