طبق این گزارش که توسط پژوهشکده امور اقتصادی وزارت دارایی تهیه شده است، امروزه نزدیک به 5400 منطقه ویژه اقتصادي وجود دارد که بیش از 1000 مورد از آن‌ها در پنج سال گذشته تاسیس شده‌اند. مناطق ویژه اقتصادي مناطق محدود جغرافیایی هستند که دولت‌ها، فعالیت‌هاي صنعتی در آن‌ها را از طریق مشوق‌هاي مالی، نظارتی و حمایت زیرساختی تسهیل می‌کنند. مناطق ویژه اقتصادي به اسامی مختلفی نامیده می‌شوند و انواع و اندازه‌هاي مختلفی دارند؛ مناطق آزاد، مناطق پردازش صادرات، پارك‌هاي علمی و صنعتی، نواحی توسعه منطقه‌اي و مناطق بازآفرینی شهري. علاوه بر این، مناطق ویژه اقتصادي می‌توانند بر اساس اهداف خاص یا تمرکز صنعتی به عنوان مثال پارك‌هاي فناوري پیشرفته، پارك‌هاي خدماتی، موقعیت به عنوان مثال مناطق بندري، مناطق مرزي، یا نوع رژیم نظارتی که اعمال می‌شود طبقه‌بندي شوند. وجه اشتراك آن‌ها، محدود شدن به یک محیط تعریف شده مشخصی است که رژیم نظارتی براي کسب وکارها و سرمایه‌گذاران از آنچه معمولاً در اقتصاد ملی یا فراملی وجود دارد، متمایز است و در آن محدوده خاص اعمال می‌شود. دولت‌ها انتظار دارند در ازاي امتیازات گمرکی، مالی، نظارتی، اقدامات حمایتی تجاري و سرمایه‌گذاري در زیرساخت‌هاي فیزیکی، سرمایه‌گذاران فعال در مناطق ویژه اقتصادي اشتغال ایجاد کنند، صادرات را افزایش دهند، اقتصاد را متنوع سازند و ظرفیت تولیدي خلق کنند. مناطق ویژه اقتصادي جدیدي در حال توسعه هستند چرا که دولت‌ها به طور فزاینده‌اي براي فعالیت‌هاي صنعتی متحرك بین‌المللی رقابت می‌کنند. 

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• دنیاي مناطق ویژه اقتصادي
• مروري بر مناطق ویژه اقتصادي جهان
• چهارچوب مقرراتی و نهادي در مناطق ویژه اقتصادي
• عملکرد و تأثیر مناطق ویژه اقتصادي
• و موارد دیگر...