طبق این گزارش که توسط مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه تهیه شده است، دولت‌ها در اغلب کشورهای در حال توسعه، برنامه توسعه میان مدت خود را با افق زمانی بین سه تا پنج سال که دربرگیرنده راهبردها و اهداف کلیدی آن‌ها است تهیه می‌نمایند. اما این ممارست و تمرین دوره‌ای تقریباً همیشه، ارتباطی با بودجه سالیانه نداشته است و بنابراین شامل فهرست بلندی از برنامه‌ها و فعالیت‌ها می‌شود که در متن و قالب مالیه دولت قابل دسترس نیستند. به این ترتیب و در عمل، برنامه به جای آن که ابزاری در خدمت توسعه اقتصادی- اجتماعی باشد، به یک تمرین علمی و فنی تبدیل می‌شود. بودجه سالیانه هم تبدیل به انباره موضوعات مختلف می‌شود، زیرا برنامه میان مدتی را در برنامه‌ها و پروژه‌ها در زمان بررسی و تنظیم بودجه به عنوان راهنمای خود مورد استفاده قرار نمی‌دهد. این فرایند می‌تواند بالقوه، عواقب و آثار ناخواسته را در بر داشته باشد و مخارجی ایجاد کند که در میان مدت پایدار نباشند و حتی اثرات مثبت و مورد انتظار سرمایه‌گذاری‌های سالیانه را نیز خنثی نمایند. در این گزارش ارتباط دادن برنامه‌ریزی با بودجه‌ریزی مرد بررسی قرار می‌گیرد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• چرایی و ضرورت چارچوب میان مدت مخارج
• ارتقاء کارایی تخصیصی
• نظم مالی کلان تدریجی
• افزایش کارایی عملیاتی
• و موارد دیگر...