طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، لزوم اهمیت دادن به حفظ میراث فرهنگی به عنوان آیینه عبرت و تجربیات انسانی که حاصل عمر آن‌ها بوده سرشار از درس‌هایی برای زندگی مردم است و این امر مهم به دلیل باززنده‌سازی هویت هر ملت وظیفه‌ای حاکمیتی و بین نسلی محسوب می‌شود. حفاظت هرچند در ذهن، اقدام فیزیکی و مرتبط با بافت تعبیر می‌شود، اما شامل هر نوع فعالیت هدفمند و جهت دهنده در راستای بقای آثار تاریخی و فرهنگی است. بنابراین تدوین قانون، ورود دستگاه‌های نظارتی به اجرای قانون و اقدام‌های این گونه نیز تفسیر به حفاظت خواهد شد. اهمیت موضوع حفاظت از میراث فرهنگی موجب شد تا در راستای حمایت‌های تقنینی، مجوز تأسیس صندوق احیا و بهره‌برداری از بناها و اماکن تاریخی و فرهنگی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وقت داده شود. صندوق توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیا و بهره‌برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی به عنوان مؤسسه‌ای غیرانتفاعی با توجه به هدف ملی مرمت و احیای میراث فرهنگی، ظرفیت کلانی به موجب قوانین بالادستی و اساس‌نامه‌ای به دست آورده است و می‌تواند به عنوان نهاد تخصصی، دانشی، اجرایی و حتی یک بنیان اقتصادی در حوزه‌های صنایع دستی و فرش دستباف در قبال ذی‌نفعان دولتی و غیردولتی داخلی و بین‌المللی دارای عملکرد باشد؛ اما مشکلات و مسائل مرتبط با صندوق ممکن است موجب کاهش بازدهی مورد انتظار آن شود. از این رو در گزارش پیش رو جایگاه صندوق و تحولات تقنینی مرتبط با آن و مسائل آن به خصوص قوانین بالادستی و اساس‌نامه صندوق واکاوی خواهد شد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• تاریخچه حفاظت از میراث فرهنگی پس از انقلاب اسلامی
• جایگاه صندوق در اسناد بالادستی
• فرضیه‌های ماهیت دولتی و یا غیردولتی برای صندوق
• تعارضات قانونی مرتبط با فعالیت‌های صندوق
• و موارد دیگر...