طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات حقوقی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، موضوع اصلاح و به‌روزرسانی قوانین حوزه مالکیت ادبی و هنری و تدوین قانونی جامع در این باب، سال‌ها مورد توجه دولت و مجلس بوده است. دولت طی سال‌های دهه 80 تدوین لایحه حمایت از مالکیت ادبی و هنری را آغاز کرد و پس از چند سال بررسی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لایحه مزبور را تدوین نمود و پس از تصویب در هیئت وزیران، برای نخستین بار در سال 1393 تقدیم مجلس شورای اسلامی شد. بعد از اتمام دوره‌های نهم و دهم مجلس، لایحه یاد شده در مجلس فعلی نیز اعلام وصول شد؛ اما با توجه به گذشت زمان نسبتا طولانی از زمان تدوین لایحه و تحولات گسترده و پیشرفت فناوری‌های نوین طی سال‌های اخیر، به‌روزرسانی و اعمال اصلاحات در متن لایحه به منظور هماهنگی با تحولات فرهنگی و علمی ملموس بود. لذا دولت به منظور تکمیل و اصلاح لایحه، آن را از مجلس مسترد نمود. این گزارش با برگزیدن شیوه مطالعات موردی و کتابخانه‌ای و با هدف انجام یک پژوهش کاربردی به سرانجام رسیده و براساس آن، مشخص گردید که لایحه دچار نقایص و ایرادات قابل ملاحظه‌ای بوده و باید کار کارشناسی مفصل‌تری در خصوص آن انجام شود. از جمله این که این لایحه در بعضی قسمت‌ها از قبیل مجوز ترجمه آثار دارای ایراد بوده و در بخش چالش‌های مرتبط با مالکیت فکری در حوزه نرم افزارهای رایانه‌ای و فناوری‌های نوین از قبیل رمزارزها، ارزهای دیجیتال، هوش مصنوعی، وب 3، فراجهان (متاورس)، زنجیره بلوکی (بلاکچین)، قراردادهای هوشمند، شبکه‌های اجتماعی و سکو (پلتفرم)ها دچار نقایص جدی بوده و باید مقررات مربوط به آن‌ها تکمیل شود.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• ایجاد محدودیت برای ترجمه آثار خارجی در ایران
• تفصیل بیش از حدّ مواد و مقررات غیرضروری
• عدم درج مقررات تخصصی در حوزه‌های مشمول قانون
• و موارد دیگر...