طبق این گزارش که در فصل‌نامه علمی مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری منتشر شده است ، وابستگی اقتصادی کشورها به مصرف سوخت‌­های فسیلی باعث تقاضای روز افزون برای عرضه باثبات نفت و گاز شده است. از این رو خطوط لوله انرژی به عنوان با ثبات­‌ترین روش عرضه انرژی اهمیت بسیار یافته است. قفقاز جنوبی علی­رغم وسعت کمی که دارد منطقه‌­ای مهم برای انتقال انرژی محسوب می‌شود؛ اما با توجه به محدودیت‌های جغرافیایی حاکم بر منطقه، خطوط لوله آن باید از مناطق مجاور به بازار مصرف برسد. ترکیه با استفاده بهینه از این وضعیت نه تنها تبدیل به مسیر ترانزیت انرژی قفقاز جنوبی شده است، بلکه بخشی از نیاز داخلی خود را نیز تأمین می‌­کند. از این رو گزارش حاضر در پی پاسخ به این پرسش‌­هاست که جایگاه ترکیه در ژئوپلیتیک انرژی قفقاز جنوبی چگونه است؟ و این جایگاه چه پیامدهایی برای ایران دارد؟ با استفاده از دو مفهوم (کشور ترانزیت انرژی) و (کشور کانون انرژی) این فرضیه بررسی شده است که ترکیه تبدیل به کشور ترانزیتی در قبال قفقاز جنوبی شده است. سپس در قالب چارچوبی مفهومی از ژئوپلتیک انرژی و نظریه نئورئالیسم استدلال شده است که بدون مشارکت ایران در طرح‌های انتقال انرژی، نفوذ منطقه‌ای آنکارا در مقایسه با تهران به ویژه در ابعاد اقتصادی افزایش خواهد یافت. رویکرد این مقاله توصیفی تحلیلی است و با استفاده از داده­‌های کمی و کیفی (روش ترکیبی) تدوین شده است.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• واردات و مصرف انرژی در ترکیه

• جایگاه ایران و ترکیه در میان شرکای تجاری کشورهای قفقاز جنوبی

• و موارد دیگر...