طبق این گزارش که توسط معاونت مطالعات اقتصادی و آینده‌پژوهی اتاق بازرگانی تهران تهیه شده است، این گزارش با هدف تحلیل سازوکارهای اثرگذاری تحریم‌های بین‌المللی بر بخش حمل‌ونقل دریایی ایران و ارائه‌ی راهکارهای سیاستی برای افزایش تاب‌آوری این بخش تهیه شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که تحریم‌ها از چهار مسیر مالی، بیمه‌ای، عملیاتی و سرمایه‌ای بر شبکه‌ی بنادر و ناوگان کشور اثر گذاشته‌اند و در دو مقطع اصلی (۱۳۹۱–۱۳۹۴ و ۱۳۹۷–۱۳۹۹) موجب افت محسوس در شاخص‌های عملکردی شده‌اند. به‌رغم شوک‌های پیاپی، بخش دریایی کشور با بازآرایی نهادی و استفاده از مسیرهای غیرمستقیم توانسته است بخشی از ظرفیت خود را حفظ کند. تجربه‌ی بندر شهید رجایی به‌عنوان مطالعه‌ی موردی نشان می‌دهد که در هر سه دوره‌ی تحریم، الگوی تطبیق ساختاری از وابستگی به خطوط بین‌المللی به سمت استفاده از ناوگان داخلی و مسیرهای منطقه‌ای حرکت کرده است. تحلیل تطبیقی با روسیه، ونزوئلا، کوبا و آفریقای جنوبی نشان می‌دهد که تفاوت نتایج کشورها نه در شدت تحریم، بلکه در کیفیت حکمرانی و کارایی سازوکارهای جبرانی نهفته است. کشورهایی که پیش از تحریم دارای نهادهای مستقل، داده‌محور و نظام مالی بومی بوده‌اند، توانسته‌اند اثرات منفی را کنترل کنند. در ارزیابی سیاست‌های کلان، هرچند برنامه هفتم توسعه و برنامه جامع توسعه دریامحور جهت‌گیری صحیحی به‌سوی اقتصاد دریامحور دارند، اما هنوز تحریم را به‌عنوان قید ساختاری در طراحی سیاست‌ها نپذیرفته‌اند.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• وضعیت حمل و نقل دریایی ایران قبل از تحریم
• رفتار تطبیقی کشورها و درس‌های آموخته شده
• ارزیابی سیاست‌های کلان توسعه دریایی ایران در بستر تحریم‌های بین‌المللی
• و موارد دیگر...