طبق این گزارش که توسط گروه نظام‌های نوین برنامه‌ریزی، بودجه‌ریزی و مدل‌سازی در مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه کشور تهیه شده است، اعتبارات اختصاصی از محل درآمدهای اختصاصی دولت، هم به‌ صورت هزینه‌ای و هم سرمایه‌ای تامين می‌شود. درآمدهای اختصاصی درآمدهایی هستند که به‌موجب قانون توسط دستگاه‌های اجرایی وصول و به خزانه دولت واریز می‌شوند و همه این درآمدها به مصرف هزینه‌های خاص همان دستگاه تعلق می‌گيرد. بر اساس اصل عدم تخصيص برای بودجه، این اجازه برای دولت وجود ندارد که اگر به ‌موقع بودجه برای دستگاهی اختصاص داده نشده یا ردیفی برای آن در بودجه در نظر گرفته نشده است، دولت بتواند بودجه‌ای را برای آن دستگاه اختصاص دهد. به عبارت دیگر، کليه درآمدهای دولت باید به خزانه واریز گردد و از درآمد عمومی دولت، برای هزینه‌های دستگاه‌های مختلف تامين اعتبار شود. بنابراین خود وجود درآمدهای اختصاصی در سند قانون بودجه سالانه، در تعارض با اصل عدم تخصيص بودجه است. حتی در بعضی از مواقع، مانند اعتبارات اختصاصی وزارت امور اقتصادی و دارایی هم از نظر محل هزینه‌کرد و هم از لحاظ درآمدهای اختصاصی آن‌ها، کاملا نامرتبط بوده و به‌نوعی اتلاف منابع است. درواقع، در مورد وزارت امور اقتصادی و دارایی که درآمد اختصاصی برای آن تعریف نشده، ولی دارای اعتبارات اختصاصی است؛ علاوه بر این‌که تخصيص چنين اعتباراتی جای مسئله دارد، خود تعریف واژه درآمدهای اختصاصی نيز در چنين روالی از کار، به چالش کشيده می‌شود. به عبارت دیگر، وجود درآمدهای اختصاصی و به‌تبع آن اعتبارات اختصاصی در ردیف‌های بودجه برای دستگاه‌های مختلف که جای سوال دارد، در کنار این مسئله قرار می‌گيرد که این تخصيص‌های نادرست نيز روند اشتباهی را در وزارت‌خانه مذکور طی کرده و از محل درآمدهای اختصاصی که وجود ندارد، اعتبارات اختصاصی تخصيص داده شده است. در این گزارش، اعتبارات اختصاصی از محل درآمدهای اختصاصی و برنامه‌ها و فعاليت‌های دستگاه‌ها و نهادهای مختلف در قالب وزارتخانه‌ها با جزئيات بيشتر مورد بررسی قرار می‌گيرد.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• درآمدهای اختصاصی و سهم آن‌ها از بودجه عمومی کل سال‌های 98–1395

• منابع درآمدهای اختصاصی سازمان امور مالياتی کشور در بودجه سال 1398

• و موارد دیگر...