طبق این گزارش که توسط معاونت امور اقتصادی و برنامه‌ريزی وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی تهیه شده است، استان كهگيلويه و بويراحمد در محدوده جنوب غرب كشور واقع شده است. اين استان در دامنه‌های سلسله جبال زاگرس قرار گرفته و با استان‌های چهارمحال و بختياری، اصفهان، فارس، بوشهر و خوزستان هم‌جوار می‌باشد و به مرزهای خارجی كشور دسترسی ندارد. ويژگی‌های طبيعی در اين استان موجب شده تا ظرفيت‌های بالقوه‌ای برای توسعه مبتنی بر نفت و گاز، زراعت، باغداری، دامداری، پرورش آبزی و معادن دارا باشد. اما با وجود تدوين و اجرای برنامه‌های متعدد توسعه زيرساخت‌ها و بهبود خدمات اجتماعی در سال‌های پس از پيروزی انقلاب اسلامی، همچنان در اغلب شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی شرايط مناسبی ندارد. براساس اسناد فرادست استان كهگيلويه و بويراحمد يكی از مناطق مهم و راهبردی كشور در نظام برنامه‌ريزی به شمار می‌رود كه در كنار استان خوزستان به عنوان يكی از ده منطقه برنامه‌ريزی از ديد طرح كالبدی ملی معرفی شده است. موقعيت استقرار استان در محدود جنوب غرب كشور نيازمند توسعه و تجهيز محورهای اصلی ارتباطی جهت تكميل كريدورهای شمال-جنوب و شرق-غربی كشور است. اين استان می‌تواند با بهره‌گيری از فناوری‌های نوين و زيرساخت‌های مناسب در عرضه كشاورزی، منابع آب و نفت و گاز و نيز با تعادل بر گردشگری پايدار و حفظ ارزش‌های زيست‌محيطی و همچنين تعادل ميان جامعه روستايی و شهری پيوند مناسبی با مناطق هم‌جوار ايجاد نمايد. جهت‌گيری‌های راهبردی استان كهگيلويه و بويراحمد بر پايه مطالعات انجام گرفته ضرورت استفاده حداكثری از قابليت‌های طبيعی و امكانات آب و خاک جهت توسعه فعاليت‌های كشاورزی با هدف دستيابی به امنيت غذايی و توسعه صادرات محصولات كشاورزی را تاكيد می‌نمايد. همچنين قابليت بالای استان در ارتباط با منابع طبيعی با توجه به 1400 هزار هكتار پوشش‌های جنگلی و مرتعی، ضمن تقويت فعاليت‌های كشاورزی می‌تواند محرک اصلی توسعه در بخش گردشگری طبيعی باشد. يكی ديگر از جهت‌گيری‌های اصلی توسعه استان، بهره‌گيری از ظرفيت‌های معدنی نظير ذخاير نفت و گاز و كانسارهای معدنی است كه از آن‌ها به عنوان يكی از مزيت‌های نسبی ياد شده كه با تكميل زنجيره توليد می‌تواند محرک اصلی توسعه به ويژه در مناطق كمتر توسعه باشد. برخورداری از قدرت انعطاف، تطبيق فعال با شرايط نوپديد، قدرت رقابت‌پذيری اقتصادی، به بيانی ديگر برخورداری از قدرت جذب، نگهداشت و انباشت سرمايه انسانی و مالی و برخورداری از بازدهی و بهره‌وری رقابت‌پذيری منابع، در مقايسه با ساير مناطق از مهم‌ترين ويژگی‌های يک اقتصاد پويا است؛ در حالی كه ناموزونی توسعه منطقه‌ای در ايران، علاوه بر كاهش قدرت انعطاف‌پذيری و رقابت‌پذيری مناطق كمتر توسعه يافته نسبت به مناطق توسعه يافته، پويايی اقتصاد ملی را نيز كاهش داده و امكان دستيابی به رشد پايدار اشتغال‌زا را با مخاطره مواجه ساخته است. در استان كهگيلويه و بويراحمد گرچه طی ساليان دراز مردم منطقه توانسته‌اند تا حد ممكن از توانايی موجود در منطقه نهايت استفاده را برای پيشبرد تعالی زندگی خود انجام دهند ولی بی‌شک وجود محدوديت‌های طبيعی، زيربنايی و ساختاری رشد استان را دچار مشكل كرده و ضرورت دارد برنامه توسعه‌ای متناسب با ويژگی منحصر به فرد اين استان تدوين و اجرا گردد. گزارش حاضر بر آن است تا شاخص‌های توسعه‌يافتگی استان كهگيلويه و بويراحمد را بر اساس آخرين داده‌های در دسترس بررسی كند و تصويری نمايان از شكاف توسعه‌ای درون منطقه‌ای و سطح ملی در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و زيربنايی ارائه دهد. در اين گزارش، شاخص‌های توسعه انسانی، جمعيت و مهاجرت، اقتصاد كلان، فقر و رفاه اجتماعی، زيربنايی به تفصيل و به طور مقايسه‌ای مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• مروری بر شاخص‌های توسعه استان

• تحليل بخش‌های عمده اقتصادی و گروه‌های فعاليتی

• مروری بر ساختار اقتصادی استان و مهم‌ترين مسائل، ظرفيت‌ها و اقدامات

• و موارد دیگر...