ارزیابی بیماران از تجربه بستری شدن در بیمارستان به ابزار مهمی در ارزیابی کیفیت مراقبت‌های پزشکی تبدیل شده است. در نتیجه، سازمان‌های بهداشتی منابع زیادی را در توسعه نظرسنجی‌های رضایتمندی با هدف دستیابی به سطح بالایی از رضایت بیماران سرمایه‌گذاری می‌کنند. در حال حاضر، نظرسنجی‌های رضایت به طور گسترده توسط بیمارستان‌ها در سراسر جهان برای نظارت و ارزیابی کیفیت مراقبت استفاده می‌شود. سطح بالایی از رضایت از مراقبت‌های پزشکی منعکس‌کننده کیفیت بالای مراقبت‌های پزشکی و بالعکس است. اگرچه نظرسنجی‌های رضایت به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما محدودیت‌های شناخته شده‌ای دارند. اول و مهم‌تر از همه، نمرات رضایت، تمایل به جانبداری مثبت و با تغییرات کمی دارند. اتکا به نمرات رضایت به عنوان تنها شاخص کیفیت مراقبت می‌تواند دلیلی برای نگرانی باشد زیرا داده های نظرسنجی به خودی خود ممکن است فقط اطلاعات معتبر محدودی ارائه دهد. در مقابل، اطلاعات به دست آمده با روش‌های ترکیبی احتمالا غنی‌تر و معتبرتر است.

مطالعه حاضر با استفاده از داده‌های به دست آمده از بررسی رضایت ملی در بیمارستان‌های عمومی در سال 2014، رضایت بیماران را از مراقبت‌های پزشکی و شرایط بستری بررسی می‌کند. این مطالعه با استفاده از چارچوب بیان "صدا" تجزیه و تحلیل رضایت بیمار و شرایط بستری برای 11098 نمونه بیمار بستری در 25 بیمارستان دولتی را بررسی می‌کند. علاوه بر این، برای ایجاد دسته‌هایی از شکایات، از تحلیل محتوا برای پاسخ‌های شفاهی (سوال باز) استفاده شد. با استفاده از مدل‌های رگرسیون لجستیک، همبستگی‌های اجتماعی و جمعیت‌شناختی رضایت بالا تحلیل شده و رابطه بین شکایات کلامی و نمرات رضایت را تخمین زدیم. تجزیه و تحلیل معیارهای رضایت، سطوح بسیار بالایی از رضایت بیمار همراه با واریانس پایین را نشان می‌دهد. با این حال، تجزیه و تحلیل دقیق پاسخ‌ها به یک سؤال باز، ارزیابی‌های بسیار مهم‌تری را از تجربه بستری شدن در بیمارستان نشان می‌دهد. یافته‌ها محدودیت‌های رضایت بسته را به‌عنوان تنها ابزار ارزیابی کیفیت مراقبت‌های پزشکی نشان می‌دهد و بر ارزش آن تأکید می‌کند.

در حالی که برخی تحقیقات ارزشی را در ارزیابی ذهنی بیماران از درمان پزشکی پیدا می‌کنند، برخی دیگر تردیدهایی را در مورد رابطه بین رضایت و کیفیت مراقبت ایجاد می‌کنند. نظرسنجی‌های رضایت بیمار نیز برای مطالعه سایر جنبه‌های سیستم مانند در دسترس بودن و طول زمان انتظار برای درمان استفاده می‌شوند. حتی اگر این دیدگاه را بپذیریم که رضایت بیمار با کیفیت درمان مرتبط است، توجه به این نکته مهم است که این تنها یکی از چندین شاخص مورد استفاده برای ارزیابی کیفیت مراقبت در سیستم مراقبت بهداشتی است. تردیدها بر این فرض استوار است که بیماران فاقد دانش پزشکی لازم برای ارزیابی دقیق و درک کامل کیفیت مراقبت‌های پزشکی هستند. بر اساس این دیدگاه، رضایت نظرسنجی‌ها در بهترین حالت، تجربه شخصی از درمان پزشکی را منعکس می‌کنند و نمی‌تواند به عنوان شاخص معتبر کیفیت درمان استفاده شود. رضایت بیمار می‌تواند به عنوان یک شاخص مهم برای کیفیت درمان عمل کند، اما تنها یکی از تعداد بسیاری از مؤلفه‌ها است. از نظرسنجی‌ها می‌توان برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد فرآیندها و نتایج مراقبت استفاده کرد، نه فقط رضایت. برخی از این فرآیندها و نتایج جزء کیفیت هستند. با این حال، شاخص‌های مهم دیگری از کیفیت (به عنوان مثال نرخ عفونت، طول مدت عمل جراحی، مرگ و میر) وجود دارد که بررسی‌ها منبع داده خوبی نیستند و پایگاه‌های داده بالینی/اداری ترجیح داده می‌شوند.